บทที่ 96 เชิญทุกคนฉลอง

“ฮ่าๆ ๆ เจ้าสมกับเป็นกุนซือน้อยจอมเจ้าเล่ห์” เติ้งไห่หลงก้าวเข้ามาในวงสนทนา แล้วจูบคนรักของเขาที่ขมับ ยามนั้นสายตาหลายคู่มองด้วยความขัดเขิน

“เหตุใดพวกเจ้าถึงหน้าแดง ข้ากับอาเหรินรักใคร่กันเช่นนี้ ควรยินดีมิใช่หรือ”

“บ่าวเพียงแต่ไม่กล้ามอง” เฉิงก้มหน้าต่ำ ส่วนเจ้าเจิ้งหู่บีบมือตนเองไว้ แล้วกล่าวเสี...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ