บทที่ 547

กู้ซินซินจ้องมองเขาอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ฉีกยิ้มแบบขอไปที

“ใช่สิ บังเอิญจัง บังเอิญจนไม่น่าจะเป็นเรื่องบังเอิญแล้วล่ะ!”

จั๋วจือเหยียนใช้มือข้างหนึ่งเท้าคาง ดวงตาคมกริบที่แฝงไปด้วยเสน่ห์ร้ายกาจคู่นั้นฉายแววชวนให้หลงใหล “อย่าคิดมากเลย ผมก็แค่อยากมาพักผ่อนหย่อนใจที่นี่จริงๆ”

“อ้อ” กู้ซินซินไม่ได้สนใจแ...