บทที่ 20 อุบัติเหตุ

ฉันยกมือบีบขมับของตนเอง สลัดเรื่องราวในหนังสือพักไว้ก่อน แล้วมองร่างของซ่างเป่าเหลียนที่ค่อยๆ โปร่งแสงจนแทบจะมองไม่เห็น

“ข้าทำหน้าที่ของตนได้สำเร็จแล้ว จากนี้ก็ฝากเป่าเหลียนด้วย มีหลายชีวิตรอเจ้าอยู่ อย่าให้พวกเขาต้องคอยเก้อ อีกอย่างเจ้าจะไม่ได้ไปมือเปล่าแน่นอน การเดินทางครั้งนี้ จะมีตัวช่วยสำคัญติ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ