บทที่ 92 นอนฝันร้าย

“ข้าคือฮูหยินรอง เป็นสตรีมีเกียรติ ใยถึงต้องอยู่ในสภาพนี้ รั่วเอ๋อร์เล่า... นางอยู่ที่ใด ลูกสาวของข้า”

คนที่มองดูนอกห้องขัง ถอนหายใจหลายเฮือก อันที่จริงก็อยากจะร้าย และหัวเราะเยาะอีกฝ่าย ทว่าหลี่หวายอวิ๋นเกิดความสงสารเสียอย่างนั้น

เมื่อเซี่ยตงมองมาที่นาง ดวงตาอีกฝ่ายจ้องเขม็ง ราวกับรู้ว่าห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ