บทที่ 2 เธอเป็นเมียผมเองครับ
“สี่ตัว” คนที่รักหุ่นเหนือสิ่งอื่นใด ถึงขั้นเปิดแอร์ เปิดหนัง และเปิดเพลงให้หุ่นฟัง ก็ทำมาแล้ว ตอบด้วยน้ำเสียงตึงๆ
“เดี๋ยวซื้อคืนให้” แม่ทัพยื่นข้อเสนอเพื่อแสดงความรับผิดชอบ หลังทราบมูลค่าความเสียหาย
“อายุก็ไม่ใช่น้อยๆ กันแล้ว ทำไมต้องแกล้งกันแรงขนาดนี้ฮะ” หิรัญเตือนเพื่อนรักของน้องชาย ทั้งที่ตนเองเพิ่งจะประกาศขึ้นชกบนสังเวียนกับคู่อริไปหยกๆ
“ผมผิดเองครับ ขอโทษนะขุน ต่อไปนี้ฉันจะปรับปรุงตัวใหม่” แม่ทัพให้สัญญาพร้อมกับส่งนิ้วก้อยไปง้อเพื่อนรัก
“ไอ้เชี่ย!” ขุนพันปัดมือของอีกฝ่ายทิ้งทันที
“เอาน่าขุน ไหนๆ ทัพก็สำนึกผิดแล้ว พี่ว่าเราไปหาอะไรดื่มกันดีกว่า” หิรัญไกล่เกลี่ยให้สองหนุ่มสงบศึกกัน เพราะตนเริ่มรู้สึกหิวข้าวขึ้นมานิดๆ
“ใช่ๆ เดี๋ยวผมเป็นเจ้ามือเลี้ยงไถ่โทษขุนพันเองครับ” คนมีความผิดรีบเสนอตัว
“นะ! ถือว่าพี่ขอ” หิรัญจ้องมองใบหน้าที่ยังบูดบึ้งของหนุ่มมาดขรึม ที่วันนี้ออกอาการฟิวส์ขาดอย่างเห็นได้ชัด
“ก็ได้ครับ ผมเห็นแก่พี่รัญ” ขุนพันยอมจบอย่างว่าง่าย เพราะไม่อยากให้ผู้ใหญ่เป็นกังวลกับเรื่องนี้ แต่ก็ไม่วายหันไปคาดโทษเพื่อนตัวแสบ “ถ้ามีครั้งหน้า มันจะไม่จบแค่ตรงนี้”
“เค้าให้สัญญา” แม่ทัพฉีกยิ้มแล้วดัดเสียงให้น่าสงสาร พร้อมกับส่งนิ้วก้อยไปรอเกี่ยว
“ไอ้บ้า!” ขุนพันปัดมือของเพื่อนทิ้งอย่างรำคาญที่อีกฝ่ายทำตัวปัญญาอ่อน
“ทำเสียงปกติเถอะทัพ พี่ขนลุกหมดแล้ว” หิรัญบอกอย่างรู้สึกขำๆ ที่ อีกฝ่ายทำเสียงสอง แล้วฟังดูแปร่งๆ ชอบกล
“อุบาทว์จริงๆ” ขุนพันกลอกตาก่อนจะเดินกลับไปที่รถ แล้วยื่นมือให้คนสนิทถอดนวมออกด้วยสีหน้าเซ็งๆ จากนั้นก็พากันออกเดินทางไปยังไนต์คลับหรูของหิรัญ แต่กระนั้น! ความแค้นและความโกรธที่มีต่อแม่ทัพก็ยังคงสุมอยู่ในใจของ ขุนพันเช่นเดิม
เช้าวันต่อมา...มาลีน อินธิรากรณ์ วัย 57 ปี หม้ายสาววัยกลางคนที่ยังคงหุ่นสวยแซบ เพราะออกกำลังกายอยู่สม่ำเสมอ หยิบชุดเดรสจากแบรนด์ดังขึ้นมาสวม เตรียมจะออกเดินทางไปขึ้นเครื่องที่สนามบิน เพื่อบินไปร่วมทำบุญกับคนอื่นๆ ที่เชียงใหม่ แต่คนสนิทก็ดันโทร. มาแจ้งข่าวสุดช็อกว่าตอนนี้บุตรชายหัวแก้วหัวแหวนของเธอนั้น ได้คบหากับสาวคนหนึ่งและพามาอยู่ด้วยที่คอนโดสักพักหนึ่งแล้ว เธอจึงต้องรีบแจ้นมาดูให้เห็นกับตา
“ทัพ! ทัพ! ตื่นเดี๋ยวนี้นะ” มาลีนเอื้อมมือไปสะกิดเรียกบุตรชายที่นอนแก้ผ้าหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงกับหญิงสาวที่มีใบหน้าจิ้มลิ้ม แลดูอ่อนเยาว์ราวกับเด็กสาวอายุ 18-19 ก็ไม่ปาน
“แม่!” แม่ทัพลืมตาขึ้นมองแล้วเห็นมารดามายืนอยู่ข้างๆ เตียง ก็ถึงกับตกใจ พอจะขยับตัวลุกก็พบว่ามีหญิงสาวคนหนึ่ง หน้าตาสวยราวกับนางฟ้านางสวรรค์นอนหลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมกอดของตน ‘ให้ตายสิ! นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันวะเนี่ย?’
มาลีนถลึงตาใส่บุตรชาย แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงตึงๆ “ลุกมาคุยกันเดี๋ยวนี้เลยนะ นี่ใคร?”
“เอ่อ...” ขณะที่แม่ทัพพยายามขบคิดว่าสาวสวยในอ้อมกอดกับตนมาลงเอยกันที่เตียงได้ยังไง อยู่ๆ ก็มีเสียงข้อความในมือถือดังขึ้นติดๆ กัน เขาจึงเอื้อมมือไปหยิบมาเปิดดู ก็ทำให้รู้ว่าตัวเองนั้นถูกขุนพันจัดฉากทั้งหมดขึ้น เพื่อเอาคืนเรื่องเมื่อวาน ที่เขาแกล้งโทร. ผิดไปหาบิดาของอีกฝ่าย ‘ไอ้เชี่ยขุน แม่ง! ระยำจริงๆ’
“เด็กคนนี้เป็นใคร?” มาลีนถามด้วยสีหน้าตึงๆ กลัวว่าหญิงสาวจะอายุไม่ถึงยี่สิบปี และนั่นอาจจะทำให้บุตรชายของเธอได้ไปนอนเล่นอยู่ในคุก ฐานพรากผู้เยาว์
ชายหนุ่มก้มลงมองใบหน้างดงามของสาวในอ้อมกอดนิ่ง รับรู้ได้ถึงอาการสั่นเทานิดๆ ซึ่งเดาว่าอีกฝ่ายน่าจะตื่นอยู่แล้ว เพียงแค่แกล้งหลับตาเท่านั้น
“อ๋อ! เธอเป็นเมียผมเองครับ” แม่ทัพตีเนียนเล่นบทผัวของนางฟ้าคนสวยทันที
“เมีย!” มาลีนทวนคำอย่างไม่อยากจะเชื่อ ว่าจะได้ยินคำนี้ออกจากปากของบุตรชายที่เคยลั่นวาจาเอาไว้ว่าชาตินี้จะขออยู่เป็นโสด
คนที่ถูกจ้างให้มาเล่นละครแกล้ง รีบลืมตาขึ้นมองอย่างตกใจ ‘บ้าจริง! ทำไมเขาไม่โวยวายหรือผลักเราออก แถมยังยอมรับอย่างหน้าชื่นตาบานว่าเราเป็น เมียอีก?’
“ครับ ใช่!” แม่ทัพยกยิ้มมุมปากพร้อมกับกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น
“มะ...ไม่ใช่ค่ะ คือว่าหนู...” คนที่รอสัญญาณ รอแล้ว รอเล่า แต่ก็ไม่มีใครโทร. เข้ามาแล้วบอกว่าเซอร์ไพรส์สักที แถมสถานการณ์ต่างๆ ก็เริ่มจะแย่ลงเรื่อยๆ เพราะมือหนาของอีกฝ่ายเริ่มลูบไล้ และล้วงต่ำลงไปยังจุดสงวน จนเธอต้องรีบตะครุบมือของเขาเอาไว้
“แหม...ที่รักไม่ต้องอายหรอก คุณแม่ผมท่านเป็นคนสมัยใหม่ ไม่ถือเรื่องที่เราอยู่กินกันก่อนแต่งครับ” แม่ทัพยิ้มยั่วพร้อมกับขยิบตาหยอกเย้าแม่กระต่ายน้อยๆ ที่เพิ่งจะมาตื่นตูมเอาตอนนี้ ‘ยัยนี่คงจะเป็นเด็กเอนที่รับงานนอกมาเยอะสินะ ถึงใจกล้ากระโดดขึ้นมานอนแก้ผ้าอยู่บนเตียงกับผู้ชายที่ไม่รู้จักแบบนี้ หึ! เดี๋ยวพ่อจะจัดให้จนไม่มีแรงจะคลานลงจากเตียงเลยคอยดู’
“ใช่จ้ะหนู แม่น่ะไม่ถือ กลับดีใจด้วยซ้ำ เพราะอยากให้ทัพมีคนรักและสร้างครอบครัวมานานแล้ว” มาลีนฉีกยิ้มกว้างอย่างชอบใจ
“เอ่อ...จริงๆ แล้วหนูไม่...” ช่อเอื้องน้ำตาคลอ ไม่เข้าใจว่าทำไมคนที่จ้างงานเธอถึงยังไม่ยอมโทร. เข้ามาเคลียร์
มาลีนเหลือบไปเห็นนาฬิกาที่อยู่บนผนังห้อง ก็รีบตัดบทเพราะกลัวจะตกเครื่อง “แม่ต้องขอตัวไปธุระก่อน พรุ่งนี้ทัพพาแฟนไปทานมื้อเย็นที่บ้านเรานะลูก”
“ได้ครับแม่” คนที่ตอนนี้กำลังตื่นไปทั้งตัวรีบขานรับทันใด
“คุณหญิงคะคือว่า...” ด้านคนที่ถูกมือหนาจับหน้าอก เอ่ยเรียกอย่างต้องการความช่วยเหลือ แต่อีกฝ่ายก็รีบเดินออกจากห้องไปโดยไม่หันกลับมามองแม้แต่น้อย
