บทที่ 36 36

“หลานๆ ไม่อยู่ พ่อคงเหงา” พธูที่นั่งขัดสมาธิบนพื้น มองดูหลานๆ เตรียมตัวไปโรงเรียน ได้พูดเสียงเศร้า

“เดี๋ยวตอนเย็นก็กลับมาป่วนคุณพ่อคุณแม่ค่ะ ห่างกันแค่ไม่กี่ชั่วโมงเอง” หญิงสาวปลอบด้วยท่าทางหนักอกหนักใจ

“ไปกันเถอะอีฟ อดัม ไปสายตั้งแต่วันแรกไม่ดีนะจ๊ะ” ฉวีวรรณจูงมืออดัม ส่วนพธูลุกขึ้นแล้วจูงมืออีฟ

...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ