บทที่ 24 กินเด็ก1 (50%)

“ชิ…อีป๋าบ้า!” มะลิร้อยย่นจมูกรั้น จากนั้นก็ต่อว่าอีกฝ่ายด้วยความลืมตัว และความน่ารักน่าชังของเมียเด็กก็ทำให้วูล์ฟรู้สึกกระชุ่มกระชวยอย่างน่าประหลาด

“บ้าไม่บ้าก็ผัวเธอล่ะน่า จริงไหมหือเด็กน้อย” เขาสัพยอก พลางยิ้มใส่ตา

“นี่แน่ะ…” ยังไม่ทันจะขาดคำมะลิร้อยก็คว้าหมับเข้าที่ความกร้าวแกร่งกลางกา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ