บทที่ 101 เมินได้เมินไป (100%)

ก๊อก…ก๊อก…ก๊อก…

เสียงเคาะประตูติดๆ กันสามครั้ง ทำให้คนนอนเอามือก่ายหน้าผากหลุดออกจากภวังค์อันหมกมุ่นที่ตีกันให้วุ่นอยู่ในหัว ร่างสูงใหญ่ผุดลุกขึ้น แล้วร้องถามเสียงกระด้าง

“ใคร!”

“อ้อนเองค่ะ” คำตอบที่ได้สดับตรับฟังทำให้คนอารมณ์ร้ายแทบจะยกมือขึ้นขยี้หัวตัวเองแรงๆ ด้วยความหงุดหงิดงุ่นง่าน ขนาดเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ