บทที่ 105 การจากลาอันแสนเศร้า (75%)

“งั้นอ้อนไปนะคะ ลาก่อนค่ะ” คนหัวใจสลายไม่เหลือชิ้นดีขยับปากสั่นระริกเอ่ยคำล่ำลาด้วยน้ำเสียงผาดแผ่วพร้อมกับน้ำตาไหลพรากอย่างสุดกลั้น

จากนั้นก็รีบเดินเร็วๆ จากมา ก่อนจะมาหยุดร้องไห้โฮเสียงดังลั่นอย่างหมดสิ้นความอดทนอดกลั้นไกลจากห้องรับแขกพอสมควร ไม่มีประโยชน์ที่จะยื้อความสัมพันธ์ไร้ค่าเอาไว้ในเมื่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ