บทที่ 116 เมื่อลมพัดหวน (50%)

“ว่าไงนะ?”

“เอ่อ…ฉันบอกว่าฝากหลานด้วยนะคะ”

“นี่จะใจดำไปถึงไหน ทิ้งผัวทั้งที่มีลูกอยู่ในท้องไม่พอ ยังคิดจะทิ้งหลานที่กำลังป่วยไม่ได้สติอีกหรือไง” เซซาเรเท้าสะเอวประชดแกมตัดพ้อต่อว่าด้วยความน้อยใจเหลือทน

“ใครกันแน่ที่เป็นฝ่ายถูกทิ้ง” วาจาหาความทำให้คนที่ตั้งใจว่าจะทำเหมือนเขาไม่มีตัวตนถึงกั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ