บทที่ 3 Rocasander Villa...

หลังจากวันนั้น... แพททริกสันก็แวะมาทานข้าวเย็นที่คฤหาสน์บ่อยๆ โดยให้มือขวาคนสนิทอยู่เคลียร์งานแทนตั้งแต่ทุ่มหนึ่งจนถึงสี่ทุ่มแทบทุกวัน เพื่อที่ตนเองจะได้กลับไปชิมฝีมือทำกับข้าวของพิมพลอยที่คฤหาสน์บ่อยๆ จนจิมมี่เจมส์ทนไม่ไหวต้องเอ่ยเตือนผู้เป็นนาย ที่เหมือนจะไม่รู้สึกตัวกับสิ่งที่กระทำอยู่

‘บอสครับ! อย่าหาว่าผมเสือกเลยนะครับ อาทิตย์นี้บอสกลับไปทานข้าวที่คฤหาสน์ทุกวันเลย! เว้นช่วงบ้างเถอะครับ ผมว่าป่านนี้นายใหญ่กับมาดามอาจจะมองออกแล้วก็ได้ ว่าบอสน่ะจ้องจะกินไก่วัดอยู่!’ ทันทีที่เอ่ยจบมือขวาคนสนิทก็วิ่งออกห้องไปอย่างรู้ตัว ว่าถ้าขืนยังอยู่ต่อต้องมีงานเข้าแน่ๆ

และก็เป็นไปอย่างที่คาดการณ์ หลังจากที่จิมมี่เจมส์วิ่งออกไป  และยังไม่ทันได้ปิดประตูสนิท สันหนังสือเล่มใหญ่ก็ลอยมากระแทกเข้าที่ประตูห้องดังโครม! ตามด้วยเสียง

‘ไอ้เจเจ! มึงกลับมานี่!’ แพททริกสันตะโกนตามเสียงดัง หลังจากที่โดนมือขวาคนสนิทเอ่ยวาจาแทงใจดำใส่

จิมมี่เจมส์หยุดฟังอยู่หน้าห้อง พลางอดขำไม่ได้กับท่าทาง ของผู้เป็นนาย ที่อยู่ในอาการของคนมีความรัก แต่ต้องเก็บซ่อนความรู้สึกของตัวเอง เพราะสาวเจ้าอายุแค่สิบเจ็ดปีเท่านั้น แถมนายใหญ่กับมาดามยังหวงอย่างกับอะไรดี!

จากคำพูดของมือขวาคนสนิทครั้งนั้น ทำให้แพททริกสันเกิดคำถามว่าตัวเองนั้นกำลังทำอะไรอยู่ ใช่! เธออายุแค่สิบเจ็ดปี ในขณะที่เขาอายุยี่สิบแปดปี พระเจ้า! ห่างกันตั้งสิบสองปีแน่ะ! ชายหนุ่มถอนหายใจอย่างหงุดหงิด พร้อมกับตั้งใจว่าจะกลับไปเจอหน้าเธอแค่เดือนละครั้ง พอให้ตัวเองได้เห็นรอยยิ้มหวานๆ บ้าง เพราะถ้าขืนไปเจอเธอทุกวันแบบนี้ แล้วถ้าเกิดวันไหนที่เขาหน้ามืดขึ้นมาเผลอตัวไปจูบเธอเข้า ทีนี้เรื่องจะไม่จบที่จูบอย่างแน่นอน

กลิ่นหอมอ่อนๆ ของเธอที่เขาได้เผลอสูดดมเข้าไปนั้น มันตามไปหลอกหลอนเขาในยามค่ำคืน จนต้องให้คนสนิทเรียกหาผู้หญิงมาปล่อยความต้องการ กลางดึกบ่อยๆ มันเป็นเรื่องที่โคตรจะหงุดหงิดสำหรับเขาเลย ที่ต้องมีอะไรกับผู้หญิงอีกคน แต่กลับจินตนาการถึงผู้หญิงอีกคน

แพททริกสันกลับไปใช้ชีวิตแบบเก่าที่ควงสาวๆ ไม่ซ้ำหน้าเหมือน  ที่ผ่านมา เพื่อพยายามที่จะลบรอยยิ้มหวานๆ กับกลิ่นหอมอ่อนๆ ของ  พิมพลอยออกไปจากความรู้สึกที่โหยหากับความต้องการทางกาย ในแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเขาเอง มันดูจะผิดเพี้ยนไปหมด เขาจะต้องดึงตัวตนเดิมของเขากลับมาให้ได้ จะไม่ยอมให้ผู้หญิงตัวเล็กๆ มามีอิทธิพลต่อชีวิตของเขา เพราะสิ่งที่เขาต้องทำในตอนนี้คือพิสูจน์ตัวเอง เพื่อที่จะเข้าไปรับตำแหน่งผู้กุมบังเหียนใหญ่ของโรคาซานเดอร์แทนบิดาที่เตรียมจะวางมือ และนั่นทำให้เขาต้องออกห่างจากเธอ เพราะรอยยิ้มบางๆ กับเสียงหวานๆ นั้น มันทำให้เขาหลงลืมสิ่งรอบข้างไปอย่างไม่รู้สึกตัว!

ด้านพิมพลอยเองก็รู้สึกเหมือนตัวเองจะเป็นบ้าที่เอาแต่เฝ้ารอ! เขาทำให้เธอยิ้ม ทำให้เธอมีความสุขที่ได้อยู่ใกล้ๆ เขาทำให้เธอพร่ำเพ้อและแอบฝันไปไกล แล้วอยู่ๆ เขาก็หายไป ไม่แวะมาที่คฤหาสน์อีกเลย

สามปีต่อมา...เมื่อวานพิมพลอยแอบได้ยินเด็กรับใช้คุยกันว่าวันนี้แพททริกสันจะกลับมาจัดงานเลี้ยงวันเกิดที่คฤหาสน์ พร้อมกับเพื่อนสนิทที่ข้างสระว่ายน้ำ เธอตื่นเต้นมากตอนที่ได้ยิน! พอช่วงหัวค่ำคุณมะลิฉัตรก็แจ้งข่าวให้เธอทราบอีกครั้ง เธอแทบจะเก็บอาการดีใจเอาไว้ไม่อยู่ แต่พอคิดไปคิดมา ถ้าเกิดว่าวันนี้แพททริกสันพาผู้หญิงมาด้วย เธอจะทำยังไง? พอคิดมาถึงตรงนี้ก็รู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

หญิงสาวนั่งถอนหายใจอยู่คนเดียวเงียบๆ ตรงระเบียงทางเดินระหว่างชั้นสองกับชั้นสาม มองดูแม่บ้านและใครต่อใครที่ช่วยกันเตรียมของ เพื่อจัดและตกแต่งสถานที่กันอย่างขยันขันแข็ง พลางแอบคิดในใจว่าตอนดึกๆ เธอจะมาแอบดูเขาตรงจุดที่นั่งอยู่ เพราะสามารถมองเห็นบริเวณโดยรอบของงาน ได้อย่างชัดเจนเลยทีเดียว

ขณะที่พิมพลอยกำลังนั่งมองคนจัดงานอยู่นั้น มะลิฉัตรที่เดินลงมาจากชั้นสี่ ก็เห็นท่าทางเหม่อลอยของบุตรสาวบุญธรรม จึงรีบเดินเข้าไปหาอีกฝ่าย

“น้องพิม! มานั่งทำอะไรตรงนี้จ๊ะ ทำไมยังไม่อาบน้ำแต่งตัวล่ะ”

“มีอะไรเหรอคะคุณแม่?” พิมพลอยตกใจนิดๆ ที่เห็นมะลิฉัตรเดินเข้ามา จึงรีบปรับสีหน้าพร้อมกับส่งยิ้มกว้างไปให้ดั่งเช่นทุกครั้ง

“อ้าว! ก็เตรียมตัวไปร่วมงานวันเกิดของพี่แพทไงลูก สงสัยจะลืมไปแล้วแน่ๆ เลย” มะลิฉัตรแกล้งหยอก

“เอ่อ... น้องพิมไม่ได้ลืมค่ะ แค่ไม่รู้ว่า...” สมควรจะไปหรือเปล่า

“น้องพิมเป็นน้องสาวของพี่แพทนะ ทำไมน้องสาวจะไปร่วมแสดงความยินดีในวันเกิดของพี่ชายไม่ได้ล่ะ ไม่เอาๆ ห้ามคิดมากเด็ดขาด เอางี้! เดี๋ยวแม่ไปช่วยน้องพิมแต่งตัวดีกว่า!” มะลิฉัตรเอ่ยขึ้นพลางดึงมือ สาวน้อย ที่ตอนนี้กลายเป็นสาวสะพรั่งให้ลุกขึ้น

“โอเคค่ะ น้องพิมจะไป” หญิงสาวยิ้ม ก่อนจะเดินตามแม่บุญธรรมเข้าไปยังห้องนอนของตัวเองที่อยู่ชั้นสามอย่างว่าง่าย

Rocasander Villa...เวลา 19:45 น.

แพททริกสันในวัย 33 ปี ขับรถเข้ามาจอดพร้อมกับแดเนียล ตามมาติดๆ ด้วยเจคอป ออร์แลนโด้ และคารอส เพชรดนัย ร็อฟเวลล์ น้องชายของแดเนียล พวกเขาทั้งห้าคนมีชื่อเรียกแทนกลุ่มว่า R&R ซึ่งย่อมาจาก Rocasander & Rofwell (โรคาซานเดอร์ แอนด์ ร็อฟเวลล์)

รถสปอร์ตซูเปอร์คาร์ห้าคันของหนุ่มๆ R&R เข้ามาจอดเรียงกัน  ยังด้านหน้าของคฤหาสน์ จากนั้นก็มีซูเปอร์คาร์อีกยี่สิบกว่าคันขับตามเข้ามาจอดในเวลาไล่ๆ กัน

จากนั้นหนุ่มๆ สามสิบกว่าคน และสาวๆ ที่ควงมาอีกยี่สิบกว่าคน ก็พากันเดินตามแพททริกสันไปทางปีกด้านขวาของคฤหาสน์ ที่จัดเลี้ยงงานวันคล้ายวันเกิดเอาไว้