บทที่ 5 หึง~หวง

“รับรองว่าจะไม่ให้ใครมาจีบครับ” ออร์แลนโด้ยืนยันเสียงหนักแน่น

“ไปค่ะ น้องพิม!” เจคอปเอ่ยชวนอีกครั้ง

“ค่ะ” พิมพลอยตอบเบาๆ แล้วลุกขึ้นเดินตามพี่ชายทั้งสองไป ท่ามกลางสายตาที่มองตามอย่างไม่พอใจของแพททริกสัน

“สุขสันต์วันเกิดนะคะพี่แพททริก” ลูเซียน่าเดินแกมวิ่งเข้ามากอดชายหนุ่มจากข้างหลัง

แพททริกสันยืนนิ่งไปชั่วขณะ! ก่อนจะหันกลับมามองหญิงสาวก็เห็นลูเซียส รีเวอร์ยอง เพื่อนสนิทอีกคนของบิดาเดินตามมาติดๆ

ชายหนุ่มค่อยๆ แกะมือของสาวเจ้าออกอย่างรักษามารยาท ท่ามกลางสายตาของทุกคนในโต๊ะที่มองดูกันอย่างอึ้งๆ

“ขอบใจมากซีน่า ทานอะไรมาหรือยังล่ะ” แพททริกสันเอ่ยทักทายหญิงสาวที่คุ้นเคยกันมาตั้งแต่เด็ก

“ยังไม่ได้ทานค่ะ ซีน่าคิดถึงพี่แพททริกที่สุดเลย” ลูเซียน่าเอ่ยขึ้นพลางเขย่งปลายเท้าขึ้นหอมแก้มชายหนุ่มอย่างคิดถึง

“ซีน่า! ทักทายผู้ใหญ่หรือยัง” ลูเซียสที่เดินมาถึงโต๊ะเอ่ยเตือนบุตรสาว

ลูเซียน่าหน้าเสียนิดๆ ที่ถูกผู้เป็นบิดาตำหนิ จึงรีบหันไปเอ่ยทักทายผู้ใหญ่ที่นั่งอยู่อย่างเสียไม่ได้

“สวัสดีครับอาลูเซียส สบายดีนะครับ” แพททริกสันทักทาย  ด้วยสีหน้ายิ้มๆ

“สวัสดีหลานรัก สุขสันต์วันเกิดนะ” ลูเซียสเอ่ยพร้อมกับส่งของขวัญให้

“ขอบคุณครับ” แพททริกสันรับของขวัญส่งให้เด็กรับใช้ที่อยู่ใกล้ๆ เอาไปวางที่โต๊ะ

“อ้าว! แล้วซาเก้ล่ะ!” ลูเซียสถามหาเพื่อนซี้อีกคน

“ซาเก้ออกไปคุยกับต้อมแล้วก็เพชรน่ะ” เลโอนาดท์หันมาตอบ

“ว่าแต่มะลิกับพราวเป็นไงมั่งครับ สบายดีกันใช่ไหม” ลูเซียสเอ่ยถามภรรยาของเพื่อน ก่อนจะนั่งลงร่วมวงกับทุกคน

ด้านลูเซียน่าก็นั่งลงข้างๆ แพททริกสันอย่างแนบชิด ก่อนจะส่งยิ้มหวานๆ ไปให้อีกฝ่ายราวกับคนรักที่ไม่ได้เจอกันมานาน

เจคอปรีบสะกิดพี่ชายคนรองให้หันไปมองคนที่เพิ่งมาถึง ทำให้พิมพลอยที่กำลังคุยกับออร์แลนโด้หันไปมองตาม เธอรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ที่เห็นอีกฝ่ายแสดงความสนิทสนมออกมาอย่างชัดเจนว่ารู้สึกอย่างไรกับแพททริกสัน ในขณะที่เธอได้แต่เก็บซ่อนความรู้สึกไว้ข้างใน

พิมพลอยนั่งมองดูทั้งคู่ด้วยความรู้สึกอิจฉา เพราะลูเซียน่าเป็นถึงลูกสาวเพื่อนสนิทของเลโอนาดท์ ที่ร่ำรวยติดอันดับต้นๆ ไม่แพ้กัน และยังสวยซะจนเธอเองก็ยังอดชื่นชมอีกฝ่ายไม่ได้

“ผมว่าถ้าซีน่าจะสีป๋าขนาดนี้ล่ะก็ ไม่ขึ้นไปนั่งบนตักซะเลยล่ะ ใช่ไหมเฮีย!” เจคอปเอ่ยค่อนขอดการกระทำของหญิงสาวที่แสดงออกราวกับว่าเป็นคนรักของพี่ชายแทบจะทุกครั้งที่เจอกัน

(เจคอปและออร์แลนโด้เรียกแพททริกสันว่า ป๋า มาตั้งแต่ตอนเป็นวัยรุ่น จนติดปากมาจนถึงตอนนี้ แล้วก็ยังเรียกแดเนียลว่า ป๋าต้อม เพราะทั้งออร์แลนโด้ เจคอป คารอส สมัยเป็นวัยรุ่นเกเรมาก เวลามีเรื่องต่างๆ จะไม่แจ้งให้ทางผู้ปกครองทราบ แต่จะแจ้งให้แพททริกสันกับแดเนียลมาเคลียร์แทนจึงเป็นที่มาของคำว่า ป๋า ที่สามหนุ่มเรียกกัน)

“หึๆ! ถ้าทำได้! เธอคงทำไปแล้วละ เชื่อสิ!” ออร์แลนโด้เอ่ยขำๆ

“ผมละกลัวว่าจะได้แม่นี่มาเป็นพี่สะใภ้จริงๆ เฮ้อ...” เจคอปเอ่ยพลางถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆ

“ไม่มีทาง! ป๋าไม่หน้ามืดเล่นด้วยหรอก” ออร์แลนโด้บอกอย่างมั่นใจว่าพี่ชายไม่มีทางชอบพอกับอีกฝ่ายอย่างแน่นอน เพราะเท่าที่สังเกตดู พี่ชายของตนออกจะรำคาญซะด้วยซ้ำ

คาเรน คาเรนเทีย บาร์เลนเซนต์ หนุ่มหล่อล่ำสูง 191 หน้าตาคมเข้ม ผมหยักศกยาวคลอเคลียต้นคอ เพื่อนร่วมรุ่นของแพททริกสัน ที่เตรียมทำธุรกิจร่วมกันในเร็วๆ นี้ คาเรนเจอพิมพลอยครั้งแรกที่โรงแรมแจสมิน  แกรนด์ ที่ตนได้พาสาวเข้าไปมีสัมพันธ์ด้วย

หลังจากเสร็จธุระกับนางแบบดังไปถึงสองยก คาเรนเทียก็รีบลงลิฟต์มายังชั้นล่างเพื่อเตรียมจะกลับคฤหาสน์ของตน ขณะที่เดินออกไปยังประตูด้านหน้า ก็เห็นหญิงสาวเดินผ่านล็อบบีมากับมาดามแจสมิน มารดาของแพททริกสัน

คาเรนเทียหยุดเดินและหันไปมองตามสาวน้อยที่สวยสะดุดตา ไม่ว่าจะหุ่นที่เรียกว่าไซส์มินิ แต่ทว่ากลับสมบูรณ์แบบอย่างเหลือเชื่อ เขายืนจ้องเธออยู่นาน จนลูกน้องที่รออยู่เดินเข้ามาเรียก เขาถึงได้รู้สึกตัว

จากนั้นเขาก็ให้ลูกน้องตามสืบเรื่อง จนกระทั่งได้รู้ว่าเธอชื่อ พิมพลอยเป็นลูกสาวบุญธรรมของเลโอนาดท์และมาดามแจสมิน

และเมื่อสองชั่วโมงก่อน...เพื่อนๆ ในกลุ่ม ไลน์มาชวนไปงานวันเกิดของแพททริกสันที่คฤหาสน์โรคาซานเดอร์ เขาจึงรีบตอบรับ เพราะอยากจะมายลโฉมสาวน้อยคนนั้นอีกครั้ง

“สวัสดีครับสาวน้อย! ผมคาเรนเทีย บาร์เลนเซนต์ เรียกว่าคาเรนก็ได้ครับ” คาเรนเทียเอ่ยทักทาย พร้อมกับยกแก้วขึ้นจะชน แต่ทว่า...

กริ๊ง!

“สวัสดีครับพี่คาเรน สบายดีนะครับ” เจคอปเอ่ยทักทายด้วย  สีหน้ายิ้มแย้ม

“นี่น้องพิม พิมพลอยน้องสาวของพวกเราครับ” ออร์แลนโด้รีบยกแก้วขึ้นชนกับคาเรนเทียตามน้องชาย

“เฮ้ย! อะไรกันเนี่ย นี่พวกนายทำอย่างกับจะกันท่าไม่ให้ฉันทำความรู้จักสาวน้อยคนนี้งั้นแหละ!” คาเรนเทียเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจที่น้องชายของเพื่อนแสดงท่าทางหวงน้องสาวบุญธรรมจนเกินเหตุ

“มีอะไรกัน!” แพททริกสันเอ่ยขึ้นหลังจากที่เดินมาถึงโต๊ะ

พิมพลอยถึงกับตกใจนิดๆ เพราะเมื่อกี้เธอเหลือบไปมองยังเห็น  อีกฝ่ายนั่งกับผู้ใหญ่ที่ฝั่งนู้นอยู่เลย!

“อ้าวแพททริก! นายมาก็ดีแล้ว น้องชายของนายน่ะ กำลังกันท่าฉันอยู่!” คาเรนเทียหันไปบอกเพื่อนอย่างไม่รอช้า

“นี่น้องสาวของฉัน เจคกับอลันกันท่านายก็ถูกแล้วนี่” แพททริกสันยกยิ้มที่มุมปากนิดๆ พลางนึกชมน้องชายทั้งสองที่กันท่าอีกฝ่ายไว้ เพราะ คาเรนเทียนั้นขึ้นชื่อเรื่องเจ้าชู้ไม่เบาเลยทีเดียว

“เฮ้ย! แต่ฉันจริงจังนะ! ฉันจะสมัครเป็นน้องเขยของนายตั้งแต่วันนี้เลย!” คาเรนเทียเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง

“แกไม่เหมาะกับน้องพิมหรอกคาเรน!” แพททริกสันตอบกลับเสียงเย็น พร้อมกับจ้องมองอีกฝ่ายอย่างไม่พอใจ

“แล้วอย่างไหนถึงจะเรียกว่าเหมาะสมวะแพททริก อย่างแกเหรอ! ฮ่าๆๆ แกก็ไม่ได้ต่างจากฉันหรอกนะว่าไหม?” คาเรนเทียที่เริ่มจะเดือด เพราะทั้งน้องชายเพื่อน และเพื่อนต่างก็กันท่าสาวน้อยตรงหน้า ที่เขารู้สึกว่าหลงรักเธอ ตั้งแต่เจอเธอเมื่อเดือนก่อนเธอสวยกว่าผู้หญิงทุกคนที่เขาเคยควงเธออ่อนหวานเย้ายวนและน่าลิ้มลองซะจน...เขาต้องสั่งยกเลิกนัดกับนางเอกดังแล้วขับรถตามคนอื่นๆ มาที่นี่