บทที่ 14 อสูรหึงโหด

น้ำเสียงอันไพเราะและท่วงทำนองที่อ่อนหวานของเปียโน สะกดทุกสายตาที่อยู่ในห้องอาหารแห่งนั้น ให้จมดิ่งสู่ห้วงอารมณ์ของเพลงได้อย่างไม่น่าเชื่อ พลัน! เสียงปรบมือก็ดังกึกก้องไปทั่วห้องอาหารอย่างชื่นชม เพราะไม่เคยมีใครได้เห็นมุมนี้ของออร์แลนโด้มาก่อน

แพรณาราถึงกับอึ้งไปครู่หนึ่ง กว่าจะรู้สึกตัวได้ก็ตอนที่ไ...