บทที่ 3 Scala Villa

ออร์แลนโด้จูบสั่งสอนสาวน้อยใจกล้าที่บังอาจกระตุกหนวดเสือ แต่พอหญิงสาวเป็นอิสระเท่านั้น เธอกลับทำสิ่งที่ทุกคนต่างเสียวสันหลังแทน โดยเฉพาะอันโตนีโอ้ที่พอเห็นสาวเจ้าเงื้อมือขึ้นถึงกับหลับตาลงทันที เพราะไม่อยากมองภาพที่กำลังจะเกิดขึ้น

เพียะ! เพียะ!

ออร์แลนโด้หน้าหันไปตามแรงตบและยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหันกลับมาช้าๆ และยกมือขึ้นเช็ดเลือดมุมปากที่ซึมออกมานิดๆ

แพรณาราถึงกับใจหายวูบขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ความกล้า ที่ปนด้วยความโกรธเมื่อครู่ ถูกแทนที่ด้วยความกลัวขึ้นมานิดๆ เมื่อเห็นสายตา  แข็งกร้าวจ้องมองมายังเธอ

“เก่งมากมิกิ! เก่งๆ แบบนี้แหละผมชอบ หึ! มานี่เลยยัยตัวแสบ!” ออร์แลนโด้เอ่ยเสียงลอดไรฟัน และย่อตัวลงอุ้มสาวใจกล้า  ที่บังอาจตบหน้าเขาถึงสองครั้งติดๆ กัน ขึ้นพาดบ่า ท่ามกลางสายตารอบๆ ที่มองมาอย่างสงสารในชะตากรรมของสาวน้อยตรงหน้า แต่ก็ไม่มีใครกล้ายื่นมือเข้าไปยุ่งเรื่องของคนในตระกูลโรคาซานเดอร์ เพราะต่างก็กลัวเกรงต่ออิทธิพลด้านมืดและผลที่จะตามมา

“กรี๊ด...ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ! ไอ้บ้ากาม ไอ้โรคจิต ไอ้คนสารเลว ชะ...ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย! เขาจะทำร้ายฉัน ช่วยด้วยค่ะ!” แพรณาราทั้งด่าทั้งทุบตีอีกฝ่ายไปตลอดทาง เธอเห็นทุกคนต่างจ้องมองมา แต่ทำไมไม่มีใครยอมช่วยเธอเลยสักคน แถมไอ้พวกที่ใส่สูทสีดำสิบกว่าคน ยังช่วยเคลียร์ทางเดินให้กับไอ้คนเลวนี่อีก อ๊ะ! หรือว่านี่จะเป็นลูกน้องเขา งั้นไอ้บ้านี่มันก็เป็นมาเฟียน่ะสิ!

ออร์แลนโด้ที่โกรธจนหน้าแดงก่ำ จับสาวใจกล้ายัดใส่แอสตันมาร์ติน ของตนที่การ์ดเอามาจอดรอด้านหน้าคลับ ก่อนจะเดินอ้อมไปฝั่งคนขับ

แพรณาราที่ถูกจับยัดเข้ามาในรถ รีบเปิดประตูรถออกเตรียมจะวิ่งหนี แต่ผู้ชายใส่สูทสีดำสามคนที่เดินตามมา ก็ชักปืนเล็งมาที่เธอทันที

“ว้าย!” แพรณาราตกใจ กรีดร้องเสียงหลง รีบดึงประตูปิดเข้ามาเช่นเดิม

ชายหนุ่มเข้ามานั่งประจำที่คนขับ หันมามองคนที่หน้าซีดตัวสั่น พลางยิ้มเหยียดที่มุมปาก ก่อนจะติดเครื่องยนต์ แล้วเร่งเครื่องขับออกไปด้วยอารมณ์ที่เดือดดาล ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่เขาเอ่ยถามชื่อ ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่เขาเป็นฝ่ายเข้าหา และไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าเอาค็อกเทลสาดหน้าแล้วตบเขามาก่อน เธอเหยียดหยามเขาต่อหน้าของทุกๆ คน ในสถานที่ที่เป็นของเขา วันนี้เขาจะสั่งสอนให้รู้ว่าคนอย่างออร์แลนโด้ คือผู้ชายที่เธอจะต้องจำไปจนตาย!

แพรณารารีบดึงสายเบลต์มารัด เพราะคนขับกระชากรถออกตัวเร็วจนหน้าเธอแทบจะโขกกับกระจกรถด้านหน้า หัวใจของเธอเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมานอกอก เธอรู้สึกกลัวกับอารมณ์ของอีกฝ่ายอย่างบอกไม่ถูก

“นะ...นี่คุณจะพาฉันไปไหน ฉะ...ฉันนัดกับเพื่อนเอาไว้นะ เธอมาจากเมืองไทย ไม่รู้จักใครที่นี่ คุณปล่อยฉันไปได้ไหม ฉันไม่ได้ตั้งใจจะตบหน้าคุณเลยนะ ฮือๆๆ ก็คุณมาดูถูกฉันก่อนทำไมล่ะ ฉันเป็นผู้หญิงไทยนะ ประเทศไทยเขาถือเรื่องแบบนี้ อีกอย่างฉันตั้งใจจะเก็บเอาไว้ให้ผู้ชายที่ฉันจะแต่งงานด้วย ฮือๆๆ” หญิงสาวเอ่ยทั้งน้ำตาหวังเรียกความสงสารจากผู้ชายข้างๆ ให้ใจอ่อนและยอมปล่อยเธอไป

“หึ! เธอเนี่ยนะยังบริสุทธิ์อยู่!” ออร์แลนโด้แค่นเสียงเย้ยหยัน

“ฉันพูดจริงๆ นะคุณ ได้โปรดเถอะ...จะให้ฉันทำอะไรก็ได้เพื่อไถ่โทษ ขอร้องละ ฮือๆๆ” เธอพยายามอ้อนวอน

“ไม่ต้องกลัว! เธอได้ไถ่โทษของเธอแน่ ทั้งคืนเลย! ฉันสาบาน”    ออร์แลนโด้ หันมาบอกด้วยสายตาที่แข็งกร้าวและดุดัน

“ได้โปรด...อะไรก็ได้ ฉันยินดีทำทั้งนั้น เว้นแต่เรื่องบนเตียง...” แพรณาราต่อรองอย่างหวั่นๆ เพราะคำว่า ฉันสาบาน ของเขาเมื่อครู่ทำให้เธอกลัวขึ้นมาจับใจ

“หึ! ก็เห็นจะมีแต่เรื่องนั้นเรื่องเดียว ที่เธอจะทำให้ฉันได้น่ะ”      ออร์แลนโด้หันมาตอบ พร้อมกับยกยิ้มตรงมุมปากแบบเหยียดๆ ‘เพิ่งจะมากลัวเอาตอนนี้เนี่ยนะ สายไปแล้วละแพรณารา! ฉันจะลงโทษเธอบนเตียงให้หนักเลยคอยดู’

“แต่ฉันยังบริสุทธิ์อยู่นะ และฉันจะมอบให้กับผู้ชายที่ฉันรัก            และจะแต่งงานด้วยเท่านั้น” เธอบอกเสียงดังอย่างเริ่มจะทนไม่ไหว เพราะอ้อนวอนยังไง อีกฝ่ายก็จะพาเธอขึ้นเตียงอยู่ดี

“เหรอ? แล้วไง ใครจะสน ฉันอย่างนั้นเหรอ? หึๆ รู้อะไรไหม นั่นเป็น  สิ่งสุดท้ายในชีวิตที่คิดไว้ว่าจะทำเลยละ เอาเป็นว่าถ้าฉันเจอไอ้เยื่อบางๆ ที่ว่านั่นเมื่อไหร่ แล้วเราค่อยมาคุยเรื่องแต่งงานดีไหม? แพรณารา!” เขาตอกกลับอย่างเจ็บแสบ ‘เผลอๆ ยายนี่อาจจะโดนจิ้มตั้งแต่อายุ 16-17 แล้วก็ได้ สวยๆ อย่างนี้จะเหลือมาถึงเขาอยู่อีกเหรอวะ’

“คุณเป็นคนที่ฉันไม่คิดจะแต่งงานด้วยเด็ดขาด! ต่อให้ฉันจะต้องเสียความบริสุทธิ์ให้ก็ตาม จำไว้!!” หญิงสาวบอกอย่างเหลืออด ‘ทำไมไอ้ลูกน้องของไอ้บ้านี่ ต้องขับรถตามมาตั้งห้าหกคัน แล้วแบบนี้เธอจะหาทางหนีได้ยังไง’ แพรณาราคิดในใจขณะหันไปมองกระจกข้างหลัง

“จำคำพูดของเธอไว้ให้ดีด้วยละแพรณารา เพราะฉันจะเฉดหัวเธอส่งทันทีที่หมดประโยชน์ รู้ไหม! สิ่งที่ฉันเกลียดที่สุดในชีวิต คือการต้องผูกมัดใครสักคนไปจนตาย และคนอย่างฉันจะไม่มีวันทำมันเด็ดขาด!” ออร์แลนโด้เอ่ยในสิ่งที่ตัวเขาตั้งมั่นเอาไว้ด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าว พร้อมกับมองสาวที่ร้องไห้น้ำตานองหน้าด้วยสายตาเหยียดหยาม

แพรณารามองดูอสูรร้ายในร่างของเทพบุตรอย่างหวาดกลัว ขณะที่รถแล่นเข้ามาจอดที่ด้านหน้าวิลล่าหรู และแพงที่สุดในลอนดอน อย่าง    ‘Scala Villa’

หลังจากที่จอดรถสนิทแล้ว ออร์แลนโด้ก็เปิดและปิดประตูรถเสียงดัง ใส่คนที่นั่งอยู่ด้านใน จากนั้นก็เดินอ้อมมาเปิดประตูรถฝั่งที่สาวเจ้านั่งอยู่ แล้วก้มตัวลงไปปลดล็อกเข็มขัดนิรภัยออก ก่อนจะดึงกึ่งลากหญิงสาวออกมา

“ถ้าเธอโวยวาย หรือส่งเสียงร้องให้ใครช่วยแม้แต่คนเดียว การ์ดของฉันจะยิงทั้งเธอและคนที่เธอขอความช่วยเหลือทิ้งทันที เข้าใจไหม!” ออร์แลนโด้เอ่ยด้วยน้ำเสียงโหดเหี้ยมดุจดั่งอสูรร้ายที่ไร้ความเมตตา

“...” หญิงสาวพูดไม่ออก น้ำตาไหลทะลักออกมาอีกครั้ง ก่อนจะมองไปรอบๆ ก็เห็นการ์ดดึงเสื้อสูทที่ปิดบังปืนที่ซ่อนเอาไว้ออกให้เห็น

บทก่อนหน้า
บทถัดไป