บทที่ 4 ฉันถามว่าเข้าใจไหม!

“ฉันถามว่าเข้าใจไหม!” ออร์แลนโด้ตะโกนเสียงดังใส่ ทำเอาคนที่กำลังขวัญเสียถึงกับสะดุ้งสุดตัว

“ขะ... เข้าใจแล้ว!” แพรณารารับคำเสียงสั่นๆ

“เข้าใจแล้วก็เช็ดน้ำตาซะ!” ออร์แลนโด้กัดฟันเอ่ยเสียงเย็น จนคนที่ฟังขนลุกซู่ไปทั้งตัว

“ฮึก!... ฮือ!... ฮึก!” แพรณารากลั้นเสียงสะอื้น ก่อนจะรีบยกมือขึ้นปาดน้ำตาทิ้งอย่างเร็ว ตามคำสั่งของอสูรร้ายตรงหน้า

หญิงสาวตาแดงก่ำขณะที่เดินตามคนเถื่อน ก็เกือบสะดุดเท้าตัวเองอยู่หลายครั้ง พนักงานที่ล็อบบีต่างทำความเคารพออร์แลนโด้กันอย่างมึนงงที่เห็นเจ้าของวิลล่าเดินมากับสาวสวยร่างเล็กหน้าตาจิ้มลิ้ม

ออร์แลนโด้จับแขนของสาวเจ้าเอาไว้มั่น ก่อนจะส่งสายตาดุๆ ไปให้คนที่ทำท่าจะร้องไห้ ให้หยุดนิ่ง ขณะเดินมาหยุดตรงหน้าลิฟต์

แพรณาราหันไปมองการ์ดที่เดินตามเกือบสิบคน อยู่ๆ น้ำตาก็ไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้ พอหันไปมองด้านข้างก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งเดินแกมวิ่งมากดลิฟต์ให้ด้วยท่าทางเร่งรีบ

“สวัสดีครับท่าน! เดี๋ยวผมกดให้ครับ” หญิงสาวสะดุดตาและอึ้งกับป้ายที่หน้าอกของผู้ชายที่วิ่งมากดลิฟต์ให้ ‘ผู้จัดการ’ แต่เธอก็ไม่สามารถเอ่ยขอความช่วยเหลืออะไรได้ เพราะการ์ดที่เดินตามมาเล็งบางอย่างมาทางเธอภายใต้เสื้อสูทสีดำ ที่มองเห็นกลายๆ ว่าคือปลายกระบอกปืนที่นูนขึ้นมา!

จนกระทั่งลิฟต์ขึ้นมาหยุดตรงชั้นบนสุด แพรณาราก็ต้องอึ้งหนักกว่าเดิม เพราะคนป่าเถื่อนตรงหน้า พักอยู่ชั้นบนสุดของที่นี่คนเดียวทั้งชั้น

‘พระเจ้า! ไอ้บ้านี่คงจะรวยมาก ถึงได้ซื้อทั้งชั้นเอาไว้คนเดียวแบบนี้มิน่า! ผู้จัดการถึงรีบวิ่งมากดลิฟต์ให้ ตอนแรกก็คิดว่าคงจะเป็นมาเฟียทั่วๆ ไป แต่ถ้าซื้อวิลล่าใจกลางกรุงลอนดอนได้ทั้งชั้นไม่ธรรมดาแล้วสิ!’

“ยืนทำซากอะไรล่ะ เข้าไปข้างในสิ!” ออร์แลนโด้เอ่ยเสียงดัง ทำเอาคนที่จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวน้ำตาคลอหน่วยขึ้นมาทันใด

‘หึ! เพิ่งจะกลัวเหรอยัยตัวแสบ’ ออร์แลนโด้คิดในใจก่อนจะดันให้คนที่ยืนอยู่ ขยับเท้าเดินเข้าไปข้างในห้อง

“ไม่! ฉันจะรอคุณตรงนี้ คุณจะไปทำอะไรก็...อ๊ะ!” แพรณารายังไม่ทันได้พูดจบ ก็ถูกเขาดันเธอเข้าไปข้างในห้อง หญิงสาวน้ำตาไหลอาบแก้มรีบยกมือไหว้อ้อนวอนขอความปรานีผู้ชายตรงหน้าด้วยน้ำเสียงสั่นๆ

“ฉันขอโทษ แต่อย่าทำแบบนี้เลยนะ ได้โปรด...คุณเองก็หน้าตาดี ดูหล่อเหลา ฉันเชื่อว่าต้องมีคนที่เต็มใจจะทำแบบนี้กับคุณแน่ๆ ได้โปรดเถอะฮือๆๆ” เธอทรุดลงนั่งกับพื้นแล้วยกมือไหว้ พร้อมกับร้องไห้จนสั่นไปทั้งตัวไม่เข้าใจว่าเธอทำเวรทำกรรมอะไรมา ถึงต้องมาเจอเรื่องแบบนี้

ชายหนุ่มหัวใจกระตุกวูบอย่างบอกไม่ถูก ที่เห็นสาวตรงหน้าทรุดลงนั่งแล้วยกมือไหว้อ้อนวอนอย่างคนที่ไร้กำลังจะต่อสู้ เขานิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะย่อตัวลงแล้วจับใบหน้าหวานที่เปื้อนไปด้วยน้ำตา ใช้นิ้วปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มนวลทิ้ง และรับรู้ถึงอาการสั่นเทาของเธอ ที่บ่งบอกว่ากำลังกลัวเขาขนาดไหน อะไรบางอย่างบอกเขาให้จูบริมฝีปากบางที่สั่นระริกนิดๆ นั้น

จูบที่แผ่วเบานุ่มนวลและอ่อนโยน ขัดกับการกระทำและคำพูดเมื่อครู่ ทำให้คนที่สั่นกลัวในตอนแรกถึงกับเคลิบเคลิ้มตามราวกับต้องมนตร์อสูรและเผลอครางออกมาเบาๆ อย่างเผลอตัว

ออร์แลนโด้ยิ้มอย่างชอบใจ กับปฏิกิริยาที่แสนจะอ่อนหัด แต่ทว่ากลับปลุกเร้าอารมณ์ของเขายิ่งนัก

‘พระเจ้า! นี่แค่จูบกับยัยนี่ เขาก็แทบจะคลั่ง ไหนจะเนื้อตัวสั่นๆ นั่นอีก หึ! เล่นบทสาวบริสุทธิ์ซะสมจริงเลยนะ!’ เขาเย้ยหยันในใจ

แพรณารารู้สึกตัวอีกทีก็มาอยู่ในห้องนอนของอีกฝ่าย เธอพยายามดิ้นและขัดขืนหลังจากที่ได้สติ แต่ถูกอสูรร้ายก็ใช้วิชามารที่เหนือชั้นกว่า หลอกล่อให้เธอหลงใหล เคลิบเคลิ้มไปกับการกระทำอันชวนวาบหวิวอย่างที่เธอไม่เคยสัมผัสมันมาก่อนในชีวิต มันปลุกความต้องการบางอย่างในกายของเธอขึ้นมาอย่างแปลกประหลาด

ออร์แลนโด้กระตุกชุดเดรสเพียงครั้งเดียว ก็หลุดติดมือของเขาออกมา เผยให้เห็นสัดส่วนที่เย้ายวนทันใด แพรณารารีบยกมือขึ้นปิดส่วนนั้นส่วนนี้จ้าละหวั่น ใบหน้าแดงก่ำอย่างเขินอายเพราะทั้งเนื้อทั้งตัวตอนนี้มีแค่แพนตี้สีขาวลายลูกไม้แค่ตัวเดียว เนื่องจากชุดเดรสที่ใส่มีดันทรงด้านในจึงไม่ต้องใส่บราและนั่นจึงทำให้คนตรงหน้าเห็นหน้าอกของเธอเข้าอย่างจังตอนที่ดึงชุดออก

‘36-21-31 เพอร์เฟกต์จริงๆ ให้ตายสิ’ ชายหนุ่มถึงกับชะงักไปครู่หนึ่ง เพราะส่วนใหญ่เจอแต่สาวๆ ไซส์ยุโรป หุ่นสะบึ้ม ออร์แลนโด้จ้องมองปลายถันสีแดงเชอร์รี่สวยสดด้วยความรู้สึกกระหาย มันทำให้เขาไม่รอช้าที่จะลิ้มลองรสชาติของมัน

“ได้โปรด...อย่าทำแบบนี้เลย” แพรณาราอ้อนวอนและดันใบหน้าของคนที่กำลังซุกไซ้หน้าอกของเธอออก

“อย่าดื้อสิ! แล้วผมสัญญาว่าจะนุ่มนวลกับคุณ” เขาเอ่ยเสียงอ่อนโยน ก่อนจะขยับเข้าดึงเธอขึ้นมากอดและจูบปลอบขวัญคนที่สั่นเป็นเจ้าเข้าให้คลายความกลัว มือหนาลูบไล้สะโพกสวยได้รูป ก่อนจะวนมายังเอวบางที่สัมผัสแล้วรู้สึกหวั่นๆ ว่าถ้าจับกระแทกแรงๆ คนในอ้อมกอดอาจจะแหลกหักคามือเขา เลยต้องยั้งใจที่จะไม่แสดงด้านที่ดิบเถื่อนออกมา!

ออร์แลนโด้ค่อยๆ ไล้มือลงไปสัมผัสยังใจกลางของอิสตรี และใช้นิ้วลูบสัมผัสผ้าลายลูกไม้สีขาว ที่โอบอุ้มดอกไม้งามที่ล่อตา ล่อใจเอาไว้อย่างพยายามข่มอารมณ์

“อ๊ะ! ไม่!” แพรณาราที่กำลังเคลิบเคลิ้มร้องเสียงหลงเมื่อถูกอีกฝ่ายล่วงล้ำความเป็นหญิง และพยายามปัดมือของเขาออก

“อื้อ! อย่าดื้อกับพี่!” ชายหนุ่มครางในลำคอที่ถูกขัดใจ ก่อนจะเอ่ยกระซิบที่ข้างหูคนใต้ร่าง แล้วจับใบหน้าสวยหวาน ที่ผมเผ้ากระจัดกระจายไปทั่วดวงหน้า ริมฝีปากที่เจ่อนิดๆ เพราะถูกเขาจูบไปหลายครั้ง เธอแทบจะไม่แต่งเติมเครื่องสำอางใดๆ แต่กลับสวยเซ็กซี่จนทำให้เขาแทบคลั่ง

แพรณารานิ่งไปชั่วขณะกับคำที่บอกว่า ‘อย่าดื้อกับพี่’ ที่อีกฝ่ายเอื้อนเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูอบอุ่น จนเธอรู้สึกสับสนขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ก่อนจะตกใจเมื่ออยู่ๆ ก็ถูกอีกฝ่ายจับคลึงและดูดกลืนปลายถันของเธอราวกับคนที่หิวกระหาย

“อื้ม...” คนที่กำลังดูดกลืนลิ้มรสดอกบัวงามครางในลำคออย่างถูกใจ ในขณะที่มืออีกข้างก็คลึงดอกบัวที่เต่งตึงราวกับไม่เคยต้องมือชายใดมาก่อน!

“อะ... อืม... อะ...” แพรณาราครวญครางกับความเสียวซ่านที่ไม่เคยพานพบ ทำให้เธอหลงลืมความเป็นตัวเองไปชั่วขณะ และเคลิบเคลิ้มกับสัมผัสรัญจวน ขณะที่ออร์แลนโด้ไล้ปากต่ำลงมาเรื่อยๆ จนถึงจุดกึ่งกลางที่ไวต่อความรู้สึกของอิสตรี และใช้นิ้วเกี่ยวแพนตี้ตัวจิ๋วออกให้พ้นทางอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็จับขาเรียวเล็กทั้งสองข้างที่หุบเข้าหากัน ให้อ้าออกกว้าง

ชายหนุ่มมองกลีบดอกไม้งามที่อวบอูมเต็มๆ ตาอย่างตกตะลึงในความสวยงามของอิสตรี

“ไม่! ได้โปรด...” แพรณาราที่ได้สติกลับมาอีกครั้งรีบอ้อนวอนอีกฝ่ายเสียงสั่นพร่า

“พี่สัญญาว่าจะนุ่มนวล...คนดี!” เขาให้สัญญา ทั้งที่ไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองต้องพูดอะไรแบบนี้ออกมา ทั้งคำพูดเลี่ยนๆ และการโลมเล้าก่อนจะเริ่มเกมบนเตียง หรือเป็นเพราะท่าทางที่ทำเหมือนไม่เคยมีเซ็กซ์มาก่อนของเธอ ถึงทำให้เขาต้องทำอะไรบ้าๆ แบบนี้

ออร์แลนโด้คิดในใจอย่างสับสนกับการกระทำของตัวเอง ก่อนจะรีบแทรกตัวระหว่างขาเรียวงามคู่นั้น ไม่ปล่อยให้เธอได้มีเวลาต่อต้าน