บทที่ 2 ใส่ร้าย

“ผมเพิ่งทราบข่าวว่าพรุ่งนี้จะมีคนมาดูตัวคุณแพร โชคดีนะครับที่บอสมาทัน ” ไทเลอร์เอ่ย พลางขยับกล้องขึ้นส่องดูความเคลื่อนไหวต่อ

“พรุ่งนี้งั้นเหรอ เอาไงดีวะ ? เฮ้ย  แล้วนี่มึงส่องดูอะไรนักหนาวะ เอากล้องมานี่ซิ” เสกสรรดึงกล้องส่องทางไกลมา แล้วส่องไปยังพิกัดเดิมที่คนสนิทส่องดูก่อนหน้า

“เชี่ย  นี่มึงแอบดูดาวเรืองเหรอ ” เสกสรรหันกลับมาถามอย่างไม่พอใจ

‘นี่ส่งมันมาเฝ้าดูแพรลานนา แต่มันกลับมาส่องดูสาวรับใช้ของเธอ พระเจ้า  ให้มันได้แบบนี้สิวะ’

“โธ่  บอสก็คิดไปได้นะครับ ขยับขึ้นไปส่องที่ชั้นสองสิครับ คุณแพรเธอนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ตรงหน้าต่างนั่นไง” ไทเลอร์รีบแย้ง

‘แหม  โยนดอกคำปู้จู้มาให้กันได้ ฮึ่ย  แค่คิดก็สยองสุดๆ’

“ระวังเถอะ  เกลียดอย่างไหนจะได้อย่างนั้น ” เสกสรรหยอกคนสนิทที่ทำหน้าขุ่นเคือง

“เหมือนบอสใช่ไหมครับ ฮ่าๆๆ” ไทเลอร์หยอกกลับ รีบขยับหลบเท้าของผู้เป็นนายอย่างรู้ทัน

“แน่จริงก็อย่าหลบสิวะ ” เสกสรรด่าพร้อมกับขยับเท้ากลับที่เดิม พลางคิดในใจ ‘มันจะเหมือนกันได้ไงวะ เพราะเขาไม่ได้เกลียดเธอสักหน่อย ’

ชายหนุ่มขยับกล้องขึ้นไปดูที่ชั้นสอง ตามที่ไทเลอร์บอก หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นมาทันทีที่ได้เห็นใบหน้าอ่อนหวานอีกครั้ง

‘พระเจ้า  ทำไมมือของเขาต้องสั่นด้วยวะ’

“มึงมีแผนอะไรไหม ?” เสกสรรถามขณะจ้องมองสาวเจ้าผ่าน       เลนส์กล้อง

“บอสบอกมาเลยครับ ว่าจะเอายังไง ”

“ก็จะเอาน้องแพรทำเมียไง ” เสกสรรตอบเสียงเรียบๆ

“บอสแน่ใจเหรอครับ ” ไทเลอร์หันมาถามอย่างไม่เชื่อหู

“ก็แน่สิวะ  มึงมีปัญหาอะไร” เสกสรรถามกลับอย่างไม่พอใจ

“ผมว่าบอสปล่อยเธอไปเถอะครับ ให้คุณแพรเธอได้เจอผู้ชายดีๆ ที่พร้อมจะดูแลเธอ…”

ผัวะ   โครม

“โอ๊ยยย ” คนที่เอ่ยยังไม่ทันจบเหาะลงไปกองอยู่ที่พื้นทันใด

“อย่าเสือก  กูคิดมาดีแล้ว” เสกสรรต่อว่าอย่างหงุดหงิด

“แหม  อารมณ์ร้ายจริงๆ เลย แล้วคุณแพรเธอจะยอมง่ายๆ เหรอครับ ?” ไทเลอร์ถาม พลางขยับลุกขึ้นให้ห่างจากเท้าของผู้เป็นนายอย่างหวาดหวั่น กลัวว่าจะมีรอบสองต่อ

“มึงก็คิดแผนมาสักแผนสิวะ ว่าจะทำยังไง ” คนอยากได้เมียเอ่ยด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด

“เฮ้อ...ถ้าจะทำตอนนี้ ก็คงต้อง...” ไทเลอร์บรรยายต่อเป็นฉากเป็นตอนราวกับผู้กำกับหนังฮอลลีวูด เสกสรรนั่งฟังอย่างตั้งใจ

เช้าวันต่อมา...

“คุณแพรเจ้า  คุณแพร เปิดประตูหน่อยเจ้า” ดาวเรืองเคาะประตูพร้อมกับตะโกนเรียกหญิงสาวอยู่หน้าห้องมาได้พักใหญ่ๆ จนน้ำมนต์ต้องไปขอกุญแจสำรองจากเพียงดาว

เพียงดาวตามมาดูเพราะรู้สึกเป็นห่วงและสังหรณ์ใจแปลกๆ ใกล้เวลาที่แขกจะมาร่วมรับประทานอาหาร แต่แพรลานนายังไม่ออกจากห้องนอน

“ไขกุญแจเข้าไปดูเลยแม่น้ำมนต์” คุณหญิงเพียงดาวบอกอย่างร้อนใจ

“ค่ะคุณเพียง ” น้ำมนต์สาวน้อยหน้าตาสะสวยวัย 21 ปีที่เพิ่งเรียนจบปริญญาตรีมาหมาดๆ รับคำพร้อมกับไขกุญแจออก แต่ยังไม่ทันได้เปิดประตูห้องก็ได้ยินเสียงร้องดังขึ้นจากห้องที่อยู่ถัดไป ทุกคนหันมองหน้ากันอย่างตกใจที่ได้ยินเสียงของแพรลานนาดังขึ้นในห้องนอนของเสกสรร

คนที่กำลังงัวเงียตื่น ควานหาแขนของตุ๊กตาหมีตัวโปรด แต่วันนี้เธอรู้สึกว่าแขนมันใหญ่กว่าทุกครั้ง แถมขนนุ่มๆ ของมันก็หายไป  ที่สำคัญ...มันอุ่นๆ และกำลังดิ้นส่ายไปมา

แพรลานนาลืมตาขึ้นมอง ในขณะที่มือก็ยังจับกุมส่วนที่คิดว่าเป็นแขนของตุ๊กตาตัวโปรดเอาไว้มั่น  เธอกะพริบตามองภาพตรงหน้าช้าๆ ก่อนจะ...

“กรี๊ดดดด” หญิงสาวกรีดร้องอย่างตกใจที่เห็นเสกสรรนอนยิ้มอยู่บนเตียง แถมเจ้าตัวไม่ได้ใส่เสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียว และที่ทำให้เธอเกือบช็อกหัวใจวาย ก็ตรงที่มือของเธอกำลังกอบกุมความเป็นชายของอีกฝ่าย

“สวัสดีจ้ะน้องแพร แหม  นี่ชอบมากถึงขั้นจับไม่ยอมปล่อยเลยหรือคะ ” เสกสรรหยอกเย้าคนที่ทำหน้าเหมือนถูกผีหลอกอย่างขำๆ

“กรี๊ดดดดด” คนที่เพิ่งได้สติรีบปล่อยมือจากแขนที่สาม แล้วตวัดมือบางลงบนใบหน้าของอีกฝ่ายทันที

เพียะ

ชายหนุ่มสะบัดหัวไปมาสองสามครั้ง ก่อนจะหันไปมองเจ้าของฝ่ามือ   ที่ประทับรอยบนใบหน้าอันหล่อเหลาของตนอย่างขุ่นเคือง

“ให้ตายสิ  เมื่อกี้ใช่มือหรือคะน้องแพร ?” เสกสรรสบถถามอย่างหัวเสีย พระเจ้า  เห็นดาวระยิบระยับไปหมดเลย

ปัง  ปัง  ปัง

“เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะตาต้อม  ไขกุญแจเลยแม่น้ำมนต์” เพียงดาวแทบอยากจะพังประตูเข้าไป หลังได้ยินเสียงกรีดร้องของแพรลานนาดังขึ้น

ด้านหนุ่มเสกสรรที่ได้ยินเสียงเคาะประตูและไขกุญแจจะเข้ามาในห้องนอนของตน จึงดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมช่วงเอวเพื่อปิดบังของสงวน จากนั้นก็รวบคนที่ทำหน้าเหมือนเห็นผีเข้ามากอดแนบชิด แล้วก็ก้มลงจูบริมฝีปากบางทันที

ผัวะ

“กรี๊ดดดด” ทันทีที่เปิดประตู ดาวเรืองกับน้ำมนต์ก็กรีดร้องเสียงดังอย่างตกใจ ที่เห็นหลานชายคนโตของคุณเพียงดาวกอดจูบกับแพรลานนาอยู่บนเตียง ในสภาพที่ไม่ได้ใส่เสื้อผ้า และมีแค่ผ้าห่มปิดบังช่วงล่างเอาไว้

“แม่ดาว  แม่น้ำมนต์  ออกไปก่อนแล้วก็ปิดประตูให้ด้วย” เพียงดาวถึงกับสั่นจนลมแทบจับ

“เจ้า / ค่ะ” สองสาวรับคำก่อนจะรีบออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว

“ต้อม  อธิบายมาเดี๋ยวนี้ว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วน้องแพรมานอนอยู่ในห้องพี่เขาได้ไงลูก ” เพียงดาวเอ่ยถามเสียงเย็น

แพรลานนาตวัดมือบางลงบนซีกหน้าของคนที่จัดฉากให้ทุกคนเข้าใจเธอผิดๆ ทันที

เพียะ

“ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะคนบ้า  คุณเพียงคะแพรอธิบายได้ค่ะ เมื่อคืนแพรนอนอยู่ในห้อง แต่พอตื่นนอนขึ้นมาก็มาอยู่ที่นี่ แล้วพอคุณต้อมได้ยินเสียงเคาะประตูห้อง ก็ดึงแพรเข้าไปจูบค่ะ” แพรลานนารีบอธิบาย พร้อมกับปัดมือหนาที่พยายามจะดึงเธอเข้าไปกอดอย่างรู้สึกรังเกียจ

เพียงดาวตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดระหว่างแพรลานนากับหลานชายคนโตที่รับเอาความเป็นตะวันตกมาเต็มตัว หาได้มีความเป็นไทยแม้แต่น้อย และเธอไม่เชื่อกับสิ่งที่เห็นอย่างเด็ดขาด เพราะเลี้ยงแพรลานนามาตั้งแต่เด็ก ไม่มีทางที่หญิงสาวจะทำเรื่องเสื่อมเสียให้อับอาย

“หยุดเลยนะน้องแพร  หยุดใส่ร้ายพี่สักที ” เสกสรรหันไปตวาดสาวเจ้า ก่อนจะหันไปทางผู้เป็นยายแล้วเล่าเรื่องเท็จเป็นฉากๆ