บทที่ 17 ตอนที่14ไม่เข้าใจ

รุ่ยอ๋องยามนี้ชะงักงันนิ่งค้าง แข็งทื่อไปทั้งร่าง ไม่ต่างจากแท่งศิลาถูกผนึก

เบื้องหน้าของเขาคือสตรีร่างเล็กระหงที่แหงนหน้ามองด้วยดวงตากระจ่างใส นางเปล่งเสียงที่ฟังออกว่ากำลังขัดเคืองใจ

“หยุดได้เสียที!”

เจ้า!

คำนี้ชายหนุ่มทำได้เพียงคำรามในใจมิอาจเปล่งวาจา เขาไม่อาจขยับเขยื้อนได้แม้แต่ปลายนิ้ว มีเ...