บทที่ 109 ให้ฉันได้ดูแลเธอ (100%)

“มาแล้วค่ะป้า!”

เธอร้องบอกพร้อมเปิดประตูรั้วออก ก่อนจะยิ้มทักทายแม่ค้าขายน้ำเต้าหู้รถเข็นเจ้าประจำที่หายหน้าไปนาน และเพิ่งจะกลับมาขายอีกครั้งเมื่ออาทิตย์ก่อน

“หวัดดีจ้ะน้องอาย ป้าคิดว่าไม่อยู่บ้านซะแล้ว”

“อยู่ค่ะ หนูนอนหลับเลยเกือบไม่ได้ยินเสียงป้ากดกริ่ง วันนี้มีอะไรกินบ้างคะ”

“ก็เหมือนเดิม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ