บทที่ 3
“ฉันไม่มีหลักฐาน และฉันก็ไม่ต้องการหลักฐาน!”
น้ำเสียงของคิมเบอร์ลี่นุ่มนวล แต่กลับแฝงไปด้วยความหนักแน่นอย่างน่าประหลาด “เรื่องที่ฉันไม่ได้มีส่วนร่วม ฉันจะไปรู้ได้ยังไงกันคะ? ถ้าต้องให้ฉันพูดจริงๆ งั้นฉันคิดว่าเป็นเธอคนนั้นค่ะ!”
นิ้วเรียวขาวราวกับต้นหอมชี้ไปยังวิกกี้ที่นั่งอยู่ข้างกายเร็กซ์ด้วยสีหน้าตัดพ้อ
สีหน้าของวิกกี้แข็งทื่อไปชั่วขณะ ดูเหมือนจะไม่ทันตั้งตัวที่คิมเบอร์ลี่จะชี้มาที่เธอ
แต่ไม่นาน เธอก็ปรับสีหน้าของตัวเองได้
เธอหมั้นกับเร็กซ์มาหลายปีแล้ว แต่เร็กซ์กลับไม่เคยเอ่ยถึงเรื่องแต่งงานเลย
ตอนแรกเธอคิดว่าเป็นเพราะตระกูลกุลจันทร์ไม่เห็นด้วย แต่เมื่อก่อนตระกูลกุลจันทร์ก็ไม่เห็นด้วยที่เขาจะคบกับเธอ เขาก็ยังคงเลือกที่จะยืนอยู่ข้างเธออย่างเด็ดเดี่ยว แล้วทำไมครั้งนี้ถึงไม่ได้ล่ะ?
ท่าทีของเร็กซ์ทำให้วิกกี้รู้สึกถึงวิกฤต
เธอร้อนใจ จึงได้วางยาเร็กซ์ หวังจะมัดมือชก ลองดูว่าจะบีบบังคับให้แต่งงานได้หรือไม่
ไม่คิดเลยว่าจะกลายเป็นการเปิดทางให้นังสารเลวคิมเบอร์ลี่ไปได้!
แต่ตอนนี้คิมเบอร์ลี่เป็นฝ่ายยอมรับเอง ถ้าเธอยอมรับตามน้ำไป บางที...
วิกกี้เหลือบมองเร็กซ์ จากนั้นก็ลุกขึ้นเดินไปอยู่หน้าคุณปู่ แล้วงอเข่าคุกเข่าลงตรงหน้าท่านทันที
ยังไม่ทันได้พูด น้ำตาก็ไหลออกมาก่อน “ขอโทษค่ะคุณปู่ หนูเองก็ถูกบีบจนไม่มีทางเลือกแล้ว หนูรู้ว่าท่านดูถูกชาติกำเนิดของหนู แต่หนูรักเร็กซ์จริงๆ ค่ะ ถึงได้ใช้วิธีที่สิ้นคิดแบบนี้! ไดอารี่เป็นคนหนูเขียนเอง คนที่ปาปารัสซี่ถ่ายได้ก็คือหนู แต่เป็นเพราะว่าหนูกับคิมส่วนสูงใกล้เคียงกัน รูปร่างก็คล้ายกัน ถึงทำให้คนเข้าใจผิดไป!”
ต้องบอกเลยว่าทักษะการแสดงของวิกกี้นั้นยอดเยี่ยมจริงๆ
ท่าทางที่รักแต่ไม่สมหวัง ถูกบีบคั้นจนไร้หนทางนั้น เธอแสดงออกมาได้อย่างสมจริงสมจังอย่างยิ่ง
ถึงขั้นที่ว่าผู้ได้ยินเป็นต้องหลั่งน้ำตา ผู้ได้ฟังเป็นต้องเศร้าใจ
คิมเบอร์ลี่มองดูอยู่ข้างๆ อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจในใจ ไม่แปลกใจเลยที่ชาติที่แล้วเร็กซ์ถึงได้หลงเธอหัวปักหัวปำขนาดนั้น
หากเธอแสดงเก่งได้สักครึ่งหนึ่งของวิกกี้ ก็คงไม่พ่ายแพ้ยับเยินถึงเพียงนั้น
“เธอบอกว่าเป็นเธอ แล้วทำไมเมื่อกี้ถึงไม่ยอมรับ?” คุณปู่มองเธออย่างเย็นชา สีหน้ายากจะคาดเดา
หัวใจของวิกกี้เต้นรัว แต่ใบหน้ายังคงเต็มไปด้วยความเศร้าโศก “หนูไม่กล้าค่ะ หนู กลัวว่าเร็กซ์จะดูแคลนหนูเพราะเรื่องนี้ และยิ่งกลัวว่าพวกท่านจะคิดว่าหนูไม่รักนวลสงวนตัว”
ท่าทีของเธอที่พร้อมจะยอมรับความเจ็บปวดทุกอย่างเพื่อความรัก แม้แต่คิมเบอร์ลี่เห็นแล้วก็ยังอดที่จะซาบซึ้งไม่ได้
เธอค่อยๆ โค้งริมฝีปากขึ้น “ในเมื่อตอนนี้พิสูจน์แล้วว่าฉันบริสุทธิ์ และวิกกี้ก็เป็นคู่หมั้นของอาเร็กซ์ คุณปู่ก็ทำให้พวกเขาสมหวังเถอะค่ะ ประกาศความจริงออกไป ให้ทั้งสองคนแต่งงานกัน ข่าวลือในอินเทอร์เน็ตเหล่านั้นก็จะสลายไปเอง!”
ชาตินี้ เธอเลือกที่จะถอยออกมา เพื่อทำให้ความรักของพวกเขาทั้งสองคนสมหวัง
เธออยากจะเห็นนักว่า วันหนึ่งเมื่อเร็กซ์ได้เห็นธาตุแท้ของวิกกี้แล้ว เขาจะมีปฏิกิริยาอย่างไร!
สำหรับเรื่องของวิกกี้ สุดท้ายแล้วคุณปู่ตัดสินใจอย่างไร คิมเบอร์ลี่ก็ไม่รู้
หลังจากที่ถอนตัวเองออกมาได้แล้ว เธอก็หาข้ออ้างเพื่อปลีกตัวออกมา
หลังจากฟ้ามืด พิมพ์พรรณก็กลับมาด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก
พอเข้ามาในประตู ก็ใช้นิ้วจิ้มไปที่หน้าผากของคิมเบอร์ลี่อย่างแรง
“บอกมาสิลูก ทำไมโอกาสที่ลอยมาถึงที่แล้วถึงได้ทิ้งไปง่ายๆ แบบนี้?! กระแสในเน็ตก็โหมกระหน่ำซะขนาดนั้น แค่ลูกเปรยๆ ออกไปว่าคนในคืนนั้นคือลูก คุณปู่ของลูกต้องให้เร็กซ์แต่งงานกับลูกแน่!”
ศีรษะของคิมเบอร์ลี่เอียงไปตามแรงจิ้ม “แล้วยังไงต่อคะ?”
“แล้วยังไงต่อ? แล้วลูกก็ได้เป็นคุณผู้หญิงของบ้าน ชาตินี้ก็มีกินมีใช้ไม่ขาดมือ มีวันดีๆ ที่มีความสุขรออยู่อีกมากมาย!” พิมพ์พรรณพูดอย่างเป็นเรื่องปกติ
เร็กซ์คือผู้กุมอำนาจคนต่อไปของตระกูลกุลจันทร์นะ ถ้าคิมได้แต่งงานกับเขาจริงๆ มีเขาคอยหนุนหลัง สองแม่ลูกอย่างเราไม่ต้องพูดถึงในตระกูลกุลจันทร์เลย แค่ในกรุงเทพฯ ทั้งหมด ก็สามารถเชิดหน้าชูตาได้แล้ว
คิมเบอร์ลี่รู้ว่าแม่ของเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอก็รู้ว่าที่แม่วางแผนแบบนี้ทั้งหมดก็เพื่อตัวเธอเอง
เธอไม่สามารถตำหนิแม่ได้สักคำ แต่ก็ไม่สามารถเห็นด้วยกับสิ่งที่แม่พูดได้
เพราะในชาติที่แล้ว เธอได้ใช้ความจริงที่เจ็บปวดราวกับเลือดที่ไหลรินพิสูจน์สิ่งที่เรียกว่า “วันดีๆ” ที่พิมพ์พรรณพูดถึงแล้ว!
เธอทำลายฝันอันสวยงามของพิมพ์พรรณอย่างไม่ปรานี “แม่คะ คนคนนั้นไม่ใช่หนู!”
พิมพ์พรรณชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะทำหน้าบึ้ง “นังลูกคนนี้ หลอกคนอื่นได้ แต่หลอกแม่ไม่ได้หรอก”
เธอพูดพลางยื่นมือไปกระชากคอเสื้อของคิมเบอร์ลี่ลงทันที
ในทันใดนั้น รอยจ้ำสีเขียวอมม่วงบนผิวขาวเนียนผืนใหญ่ก็ปรากฏสู่สายตา สีหน้าของคิมเบอร์ลี่เปลี่ยนไปเล็กน้อย
พิมพ์พรรณชี้ไปที่ร่องรอยเหล่านั้น “แม่ของแกเป็นคนที่อาบน้ำร้อนมาก่อน รอยบนตัวแกพวกนี้หมายความว่าอะไร คิดว่าแม่จะไม่รู้เหรอ? คืนนั้นตอนที่ลูกกลับมา ถึงแม้จะจงใจย่องเบาๆ กลัวว่าจะปลุกพวกเรา แต่แม่ก็ยังรู้อยู่ดี นังหนูโง่เอ๊ย มีโอกาสดีๆ อยู่ตรงหน้าทำไมถึงไม่รู้จักคว้าไว้ กลับผลักไสไปให้วิกกี้ นังผู้หญิงแอ๊บใสคนนั้นทำไม?!”
คิมเบอร์ลี่มองแม่ของตัวเองด้วยความประหลาดใจอยู่บ้าง ไม่ใช่ประหลาดใจที่แม่จับได้ แต่ประหลาดใจที่แม่มองทะลุถึงการเสแสร้งของวิกกี้ได้
ก็ขนาดคนที่ฉลาดหลักแหลมอย่างเร็กซ์ ยังถูกเธอปั่นหัวเล่นอยู่ในกำมือไม่ใช่เหรอ
คิมเบอร์ลี่จัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ “แม่คะ แม่คิดจริงๆ เหรอว่าถ้าหนูแต่งงานกับเร็กซ์แล้วจะมีชีวิตที่ดีได้?”
“มะ...หมายความว่ายังไง?” แต่งงานกับเร็กซ์แล้วจะไม่ดีอีก แล้วต้องแบบไหนถึงจะเรียกว่าดี?
คิมเบอร์ลี่กล่าว “ตัวถ่วงคนหนึ่ง วางยาผู้สืบทอดตระกูลกุลจันทร์ในอนาคตเพื่อปีนขึ้นเตียงบีบบังคับให้แต่งงาน ที่สำคัญที่สุดคือ อีกฝ่ายยังมีศักดิ์เป็นคุณอาของหนูตามกฎหมาย อย่าว่าแต่คนในตระกูลกุลจันทร์เลย แค่ขี้ปากของคนข้างนอก ก็มากพอที่จะทำให้หนูจมน้ำลายตายได้แล้ว”
เธอหยุดไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดเหตุผลที่สำคัญที่สุดออกมาอย่างอ่อนแรง “ยิ่งไปกว่านั้น คนที่เร็กซ์รักมีเพียงวิกกี้คนเดียว ถ้าเป็นเพราะหนู ทำให้เขาไม่สามารถแต่งงานกับคนที่เขารักได้ แม่คิดว่าเขาจะปล่อยหนูไปเหรอ?”
พิมพ์พรรณถึงกับอึ้งไปในทันที อ้ำอึ้งอยู่เนิ่นนาน ก่อนจะเค้นคำพูดออกมาได้ประโยคหนึ่ง “แต่แม่ทนใช้ชีวิตที่ต้องคอยดูสีหน้าคนอื่นไม่ไหวแล้ว ทำไมลูกถึงจะ...”
“ไม่ได้ค่ะ!” น้ำเสียงของคิมเบอร์ลี่เด็ดเดี่ยว “นอกเสียจากว่าแม่จะกล้าไปบังคับให้เร็กซ์แต่งงานกับหนู!”
ปากของพิมพ์พรรณขมุบขมิบ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก
เมื่อเห็นว่าแม่ล้มเลิกความคิดไปชั่วคราว คิมเบอร์ลี่ก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก ทรุดตัวลงบนโซฟาอย่างหมดแรง “แม่คะ แม่ช่วยไปซื้อยาให้หนูหน่อยได้ไหม?”
“ยาเหรอ? ลูกไม่สบายเหรอ?” พิมพ์พรรณรีบนั่งยองๆ ลงตรงหน้าเธอด้วยความเป็นห่วงทันที
หัวใจของคิมเบอร์ลี่อ่อนยวบลง “เปล่าค่ะ แต่เป็นยาคุมฉุกเฉิน”
พิมพ์พรรณเข้าใจในทันที เธอมองคิมเบอร์ลี่ด้วยสายตาที่ซับซ้อน สุดท้ายก็พูดออกมาได้เพียงประโยคเดียว “ลูกเอ๊ยลูก บอกแม่ทีสิว่าลูกทำไปเพื่ออะไรกันแน่?!”
เพื่ออะไรกันแน่นะ?
คิมเบอร์ลี่วางฝ่ามือลงบนท้องน้อยของเธอ
ตอนแรก เป็นเพราะความรักจริงๆ ถึงได้เห็นเร็กซ์ทรมานขนาดนั้นแล้วอยากจะช่วยเขา
ต่อมา เป็นเพราะความหวังอันริบหรี่ในใจที่ปรารถนาว่าสักวันหนึ่งความฝันจะเป็นจริง จึงได้พยายามอย่างสุดชีวิตเพื่อคว้าความเป็นไปได้เพียงหนึ่งเดียวเอาไว้
แต่สุดท้าย เมื่อเร็กซ์ใจร้ายถอดไตของนินาออกไปเพื่อลูกนอกสมรสของเขากับวิกกี้ ทำให้เธอติดเชื้อจนเสียชีวิต เธอก็ได้ตาสว่างในที่สุด
คนบางคน ตั้งแต่แรกก็ไม่ใช่คนที่เธอจะรักได้ หรือคู่ควรที่จะได้มา
ดังนั้นในชาตินี้ เธอไม่เอาแล้ว ไม่ขอแล้ว!
เธอรักนินา แต่ไม่สามารถเห็นแก่ตัวพาลูกมาสู่โลกที่เย็นชาและโหดร้ายใบนี้ได้อีกแล้ว
ขอโทษนะนินา ยกโทษให้ความเห็นแก่ตัวและความอ่อนแอของแม่ด้วย!
ชาตินี้ ขอให้ลูกไปเกิดกับพ่อแม่คนอื่นเถอะนะ
