บทที่ 2 ซ่อนตัวบนเตียงของฉัน

“เอมิลี่ นี่มันท่าทีอะไรของเธอ?”

คนที่กลับมาไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นฟินน์ที่จากไปก่อนหน้านี้แล้วกลับมาอีกครั้ง

ในตอนนี้ เขากำลังถือโทรศัพท์อยู่ และเมื่อได้ยินคำพูดของเอมิลี่ เขาก็ตวาดเธอตามสัญชาตญาณ

บางทีอาจจะนึกถึงจุดประสงค์ของตัวเองได้ เขาจึงรีบปรับสีหน้าให้อ่อนลงอย่างรวดเร็ว

“เอมิลี่ เบียงก้าเป็นคนจิตใจดีนะ ถ้าเธอรู้ว่าทุกคนกดดันให้เธอยอมสละตำแหน่งศิษย์ของคุณจอห์น เธอคงจะเสียใจมาก อาจจะล้มป่วยเพราะเรื่องนี้เลยก็ได้ เธอควรอัดวิดีโอขอโทษ แล้วบอกว่าเป็นของขวัญให้เบียงก้านะ”

ฟินน์พูดจบพลางมองเอมิลี่ด้วยสายตาเปี่ยมความหวัง

ในชาติที่แล้ว ฟินน์คบเพื่อนไม่ดีจนไปติดยา เธอยังคงอยู่เคียงข้างเขา ทนให้เขาทำร้ายร่างกายจนเนื้อตัวเขียวช้ำ แต่ก็ไม่เคยทอดทิ้งเขาเลย แต่ตอนนี้เขากลับกล้าพูดจาไร้ยางอายแบบนี้ออกมาได้

เธอคงตาบอดไปแล้วจริงๆ

“ออกไป!”

เธอคิดว่าใจตัวเองแข็งเป็นหินไปแล้ว แต่ในตอนนี้มันกลับยังคงเจ็บปวดอยู่

ด้วยความโกรธ เธอโงนเงนลุกจากเตียงแล้วชี้หน้าด่าฟินน์เสียงดัง

ตอนนั้นเองที่ฟินน์สังเกตเห็นว่าใบหน้าของเธอแดงผิดปกติ

เป็นครั้งแรกที่ดูเหมือนว่ามโนธรรมของเขาจะทำงานขึ้นมาบ้าง เขาจึงก้าวไปข้างหน้า ยื่นมือออกไปอย่างเป็นห่วง “เธอเป็นอะไรไป? ทำไมหน้าแดงขนาดนี้?”

ทันใดนั้น โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น

เมื่อเห็นเบอร์โทร เขาก็รีบชักมือที่กำลังจะเอื้อมไปวัดไข้เธอกลับทันที แล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนอย่างที่เอมิลี่ไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน “เบียงก้า ตื่นแล้วเหรอ? รู้สึกเป็นยังไงบ้าง?”

“ฟินน์ ฉันไม่เป็นไรแล้วค่ะ แค่คิดถึงคุณ...”

“รอแป๊บนะ เดี๋ยวฉันรีบไปหา”

ฟินน์ตอบกลับทันที

หลังจากวางสาย เขาก็รีบร้อนจากไป ลืมเรื่องอาการป่วยของเอมิลี่ไปเสียสนิท

ก่อนจะไป เขายังไม่ลืมที่จะเตือนเธอ “ฉันจะให้เวลาเธอคิดดูนะ วิดีโอนี้จะแสดงให้เห็นว่าเธอสำนึกผิดจริงๆ”

เอมิลี่ไม่สนใจคำพูดของฟินน์อีกต่อไป

เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองมาอยู่ที่โรงพยาบาลได้อย่างไร

ก่อนจะหมดสติไป เธอได้ยินเสียงพยาบาลแว่วๆ “ทำไมถึงเพิ่งพามาโรงพยาบาลป่านนี้? ไข้ขึ้นสูงขนาดนี้แล้ว ญาติคนไข้ไปไหนกันหมด? ไม่มีความรับผิดชอบกันเลยจริงๆ ถ้ามาช้ากว่านี้สมองอาจจะเสียหายได้นะ”

ในที่สุด สติของเธอก็ดับวูบลงโดยสมบูรณ์

เอมิลี่ถูกปลุกให้ตื่นด้วยเสียงดัง

เธอลืมตาขึ้นก็เห็นร่างสูงใหญ่ร่างหนึ่งยืนอยู่ข้างเตียงของเธอ

หน้าต่างเปิดแง้มไว้ครึ่งหนึ่ง

เอมิลี่ส่ายหัว ความเจ็บปวดส่วนใหญ่หายไปแล้ว

เธอกะพริบตาอีกครั้ง

คนคนนั้นยังคงอยู่ที่เดิม

เมื่อแน่ใจแล้วว่าไม่ได้ตาลายเพราะพิษไข้ เธอจึงตระหนักได้ว่าตัวเองอยู่ในห้องพักของโรงพยาบาล

“อย่าส่งเสียงดัง อีกไม่กี่นาทีฉันจะไป” ดูเหมือนคนคนนั้นจะสังเกตเห็นว่าเธอตื่นแล้ว เขาจึงโน้มตัวเข้ามาใกล้และเตือนเธอด้วยเสียงต่ำ

ตัวตนของเขาน่าเกรงขามอย่างยิ่ง

แม้ว่าน้ำเสียงจะเกือบจะเป็นปกติ แต่มันกลับฟังดูเหมือนคำเตือนในหูของเอมิลี่

ขณะที่เขาโน้มตัวเข้ามาใกล้ เธอได้กลิ่นคาวเลือดจากตัวเขาและเห็นใบหน้าของเขาอย่างชัดเจน

“คุณสมิธ!”

ในชาติที่แล้ว เธอเคยเห็นแดเนียล สมิธ จากระยะไกลๆ ตอนที่อยู่กับเจมส์

เขามีรัศมีที่เย็นชาและทรงอำนาจจนแทบจะลืมไม่ลงตั้งแต่แรกเห็น

แม้ว่าเขาจะอายุมากกว่าเจมส์เพียงไม่กี่ปี แต่สถานะของเขาสูงกว่ามาก

ถ้าเจมส์ซึ่งถูกรับกลับเข้าตระกูลสมิธ คือคนที่ทรงอิทธิพลที่สุดที่เอมิลี่พอจะเข้าถึงได้ แดเนียลก็เปรียบเสมือนเทพเจ้าที่อยู่สูงเกินเอื้อม

เขาคือผู้นำตระกูลสมิธ ตระกูลที่ไม่เพียงแต่ร่ำรวยและมีอิทธิพล แต่ยังทรงอำนาจอีกด้วย

เจมส์เป็นเพียงญาติห่างๆ ของตระกูลสมิธ แต่กลับสามารถเป็นใหญ่ในเมืองเอเมอรัลด์ได้ แล้วผู้นำตระกูลจะทรงอำนาจขนาดไหนกัน?

ในชาติที่แล้ว เธอเคยเห็นเขาเพียงครั้งเดียวก่อนจะได้ยินข่าวการเสียชีวิตของเขาในเวลาต่อมาไม่นาน

เธอยังเคยเสียดายกับการตายก่อนวัยอันควรของเขา คิดว่าเป็นเรื่องน่าเสียดายสำหรับคนเก่งเช่นนี้

จะเป็นเพราะเหตุการณ์นี้หรือเปล่า?

เธอต้องกดความสงสัยในใจลง พลางคิดว่ามันคงไม่มีประโยชน์ที่จะคิดถึงเรื่องนี้ เพราะพวกเขาจะไม่มีวันได้มาพบเจอกันอีก

“เธอรู้จักฉัน” ดวงตาที่เย็นชาและน้ำเสียงที่มั่นใจของแดเนียลนั้นชัดเจน

เอมิลี่สัมผัสได้ถึงอันตราย

เธอกลืนน้ำลาย กดความกลัวลง “ฉันชื่อเอมิลี่ จอห์นสันค่ะ ฉันเคยมีโอกาสเห็นคุณแต่ไกลๆ ตอนที่อยู่กับเจมส์ ไม่ต้องห่วงนะคะ ฉันจะไม่บอกใครว่าคุณมาที่นี่วันนี้”

ผู้นำตระกูลสมิธได้รับบาดเจ็บและมาหลบซ่อนตัวอยู่ในห้องพักโรงพยาบาล จะต้องมีเรื่องซับซ้อนเข้ามาเกี่ยวข้องอย่างแน่นอน

เธอได้เกิดใหม่แล้ว และครั้งนี้ก็อยากจะมีชีวิตที่ดี ดังนั้นเธอต้องรักษาตัวให้ปลอดภัย

เธอเอ่ยถึงการที่เคยเห็นเขามาก่อน

คิ้วของแดเนียลขมวดเล็กน้อย ราวกับกำลังพยายามนึก

ตระกูลจอห์นสัน?

กับเจมส์?

เขาจำได้ว่าเคยเห็นเบียงก้าอยู่กับเจมส์

เขาได้ยินมาว่าเธอเป็นเด็กสาวที่ร่างกายอ่อนแอและป่วยบ่อย ดูเหมือนจะเป็นเรื่องจริง

เธอเข้าโรงพยาบาลอีกแล้ว

“อืม”

แดเนียลตอบรับอย่างสงบ

ด้านนอกมีเสียงฝีเท้าเร่งรีบดังขึ้น

แววตาของแดเนียลคมกริบขึ้น

บรรยากาศรอบตัวเขาก็เย็นเยียบลงในทันใด

ถ้าศัตรูของเขามาเจอเขาที่นี่ พวกเขาอาจจะคิดว่าเธอเป็นพวกเดียวกับเขา

สมองของเอมิลี่ทำงานอย่างรวดเร็ว เธอรีบดึงผ้าห่มขึ้น “ทำไมคุณไม่ซ่อนตรงนี้ล่ะคะ? พวกเขาคงไม่คิดว่าคุณจะซ่อนอยู่บนเตียงของฉันหรอก”