บทที่ 327

“หม่อมฉันไม่กลับ แน่จริงก็หาทางให้เลิกตามสิเจ้าคะ!” มู่จือเหยี่ยนยิ้มเยาะ และร่อนตัวลงช้าบนยอดไม้บาง ขณะที่ยอดไม้แกว่งไปมา ร่างของนางยังคงนิ่ง

ตอนนี้ทั้งคู่กำลังแข่งเรื่องเวลากับมือสังหาร มีเวลาไม่มาก และไม่สามารถจะทำให้ล่าช้า

ใบหน้าของหนานกงรุ่ยหยวนไร้อารมณ์ ในขณะที่เขาพุ่งตัวผ่านเข้าไปที่น้ำตกอย่า...