บทที่ 558

เสียงตะโกนคลุมเครือ ราวกับว่าดังมาจากระยะไกล

ดวงตาสีดำที่เบิกกว้างของมู่จือเหยี่ยน สะท้อนเงาร่างที่กำลังพุ่งมาหานางราวกับสายฟ้า เคลื่อนตัวจากที่ไกลมายังที่ใกล้ราวกับว่าตกลงมาจากท้องฟ้า และในพริบตาเดียวก็อยู่ตรงหน้านางแล้ว—

ตอนหนานกงรุ่ยหยวนเหาะอยู่กลางอากาศก็เห็นนางแล้ว

เห็นนางยืนอยู่บนก้อนหินใหญ่ เ...