บทที่ 63

"แต่..." เซี่ยอวี้รุ่ยเหลียวหน้ากลับมา สีหน้าเต็มไปด้วยความกังวล

“ข้าบอกว่าไม่ต้องก็คือไม่ต้อง ปล่อยให้เขาไป!” หนานกงรุ่ยหยวนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา สะบัดแขนเสื้อแล้วเดินเข้าจวนอ๋อง

เซี่ยอวี้รุ่ยจำต้องปฏิบัติตามคำสั่ง มุมปากยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย

นางรีบตามไปและพูดอย่างออดอ้อน "ท่านอ๋องยุ่งมาทั้งวัน คงจะเห...