บทที่ 665

“ฉ่ายอวิ๋น!” เซี่ยอวี้รุ่ยรีบวิ่งเข้ามาคว้านางไว้แน่นด้วยมือทั้งสองข้าง

ฉ่ายอวิ๋นที่เพิ่งถูกโบยไม้ เอวและก้นของนางจึงเต็มไปด้วยเลือด ผมของนางเปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็น เปรอะไปที่ใบหน้าของนางจนเละเทะ อยู่ในสภาพน่าสมเพชนัก

แต่นางยังไม่ได้หมดสติ

เมื่อลืมตาขึ้น สติที่เหลืออยู่น้อยนิด ก็พึมพำว่า: "ถูกใส่ร้...