บทที่ 34 เมียรองผู้อับโชค (๓) จบตอน

“... ขอรับคุณแม่” แผ่นหลังกว้างหมุนตัวหนี ซ่อนสีหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเกรี้ยวโกรธไว้เบื้องหลัง ในขณะที่เห็นจากปลายหางตาว่านางบัวงามแอบถอนหายใจเซ็ง ฝากไว้ก่อนเถอะยัยผู้หญิงจอมอวดดี!

“ต้องขอโทษแทนเจ้าลูกชายตัวดีของฉันที่สร้างปัญหาให้เธอ มากมายเสียเหลือเกินนะจ๊ะแม่บัวงาม มิ่งขวัญนิสัยเสียตรงไม่ยอมใครต่อ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ