บทที่ 2 งานประมูลไวน์
ธนภัทรขมวดคิ้ว หรี่ตามองไปยังทิศทางของแหล่งกำเนิดแสงสีทอง
ผู้หญิงคนนั้นหันหลังให้พวกเขา ผิวพรรณใต้แสงไฟขาวผ่องราวกับไขมันที่แข็งตัว ตัดกับชุดราตรีสีทองระยิบระยับ ราวกับแสงดาวและเงาจันทร์ที่ถักทอเข้าด้วยกัน เปล่งประกายความงามอันหาที่เปรียบมิได้
ผู้หญิงที่มีเอกลักษณ์ขนาดนี้ ทำไมเขาถึงไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับเธอเลย?
ธนภัทรครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ทันใดนั้นก็นึกขึ้นได้ แผ่นหลังและรูปร่างนี้ ทำไมถึงได้ดูคล้ายพิมพ์ลดาขนาดนี้?
ราวกับตอบสนองความคิดของเขา พิมพ์ลดาค่อยๆ ลุกขึ้นยืน และก้าวเดินอย่างสง่างามมาทางพวกเขา
ใบหน้านั้นงดงามจนสามารถดึงดูดสายตาของทุกคนในงานได้
ธนภัทรและอัญชิสาต่างตกตะลึงไปชั่วขณะ
“นั่นใช่พี่พิมพ์หรือเปล่าคะ? สวยมากเลย...”
สายตาของอัญชิสาจับจ้องไปที่พิมพ์ลดาไม่วางตา ภายใต้คำชมอย่างจริงใจนั้นแฝงไว้ด้วยความอิจฉาและริษยาที่ปิดไม่มิด
หากเปรียบพิมพ์ลดาเป็นดอกไม้สดที่โดดเด่น อัญชิสาก็คงเป็นเพียงใบไม้สีเขียวที่ไม่น่าสนใจ
“อืม” ธนภัทรตอบอย่างไม่ใส่ใจ
ปกติแล้วพิมพ์ลดาไม่ค่อยใส่เสื้อผ้าที่ดูฉูดฉาดแบบนี้ ธนภัทรคิดว่าเธอจะแต่งตัวเรียบๆ เหมือนเคย เพื่อที่เธอจะได้เป็นเหมือนอากาศธาตุในงาน
แต่คาดไม่ถึงว่า พิมพ์ลดาจะเล่นใหญ่จัดเต็มขนาดนี้
ข้างล่างมีคนเริ่มซุบซิบนินทากันแล้ว
“คนนั้นคือนายหญิงใช่ไหม? บุคลิกดีจังเลยนะ ทำไมคุณธนภัทรไม่เดินมาพร้อมกับเธอล่ะ?”
“ชู่ว์ เรื่องของครอบครัวคนอื่น อย่าไปพูดมากเลยน่า”
พิมพ์ลดาหัวเราะเบาๆ แล้วมายืนอยู่ตรงหน้าธนภัทรและอัญชิสา รัศมีอันทรงพลังของเธอทำให้อัญชิสาสะท้านไปทั้งตัว
เธอเหลือบมองข้อมือของอัญชิสาอย่างเย็นชา อัญชิสาสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ และรีบดึงมือที่ควงแขนธนภัทรอยู่ออกโดยอัตโนมัติ
“ฉันชื่อพิมพ์ลดา เธอจะเรียกฉันว่านายหญิงก็ได้” พิมพ์ลดาพูดพร้อมยื่นมือไปหาอัญชิสาอย่างสุภาพ “ฉันได้ยินธนภัทรพูดถึงเธอบ่อยๆ ถึงแม้เธอจะมาจากครอบครัวธรรมดา แต่รสนิยมเรื่องไวน์และความสามารถในการดื่มของเธอก็ยอดเยี่ยมมากเลยนะ”
“ขะ...ขอบคุณนายหญิงที่ชมค่ะ” อัญชิสาพูดอย่างอิดออด เธอจับมือตอบพิมพ์ลดา “อัญแค่พอจะรู้เรื่องไวน์อยู่บ้างนิดหน่อยค่ะ”
พิมพ์ลดาพยักหน้า แล้วหันไปมองธนภัทรที่เงียบมาตลอด “ดูท่าทางธนภัทรจะให้ความสำคัญกับเธอมากนะ สู้ๆ ล่ะ”
ธนภัทรจ้องมองพิมพ์ลดาอยู่นาน เมื่อต้องเผชิญหน้ากับพิมพ์ลดาที่ดูเฉียบแหลมเช่นนี้ เขาก็รู้สึกไม่คุ้นเคยอยู่บ้าง “อัญยังมีประสบการณ์ไม่มากนัก ผมเลยพาเธอมาเปิดหูเปิดตา เผื่อว่าตอนไปต่างประเทศจะได้มีประสบการณ์รับมือกับสถานการณ์แบบนี้บ้าง”
ช่างคิดรอบคอบเสียจริง
เขา ธนภัทร เคยใส่ใจเธอแบบนี้บ้างไหม? พิมพ์ลดาแค่นยิ้มในใจ แม้ว่าตอนนี้ธนภัทรจะแค่รู้สึกดีกับอัญชิสา แต่สิ่งที่เขาทุ่มเทให้อัญชิสาก็มากกว่าที่ให้เธอนัก
คนทั้งเมืองเอก็รู้กันหมดแล้วว่า พิมพ์ลดาเป็นแค่นายหญิงในนาม คนที่ได้รับความโปรดปรานอย่างแท้จริงคือนักศึกษาสาวที่ตัวติดกับธนภัทรไม่ห่าง
ช่างเป็นเรื่องที่น่าขันและน่าสมเพชจริงๆ
แต่แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอในตอนนี้ล่ะ?
การที่เธอมางานเลี้ยงในครั้งนี้ นอกจากจะมาทำให้คนสองคนนั้นขายหน้าแล้ว เธอยังมีเป้าหมายหลักอีกอย่างหนึ่ง
ในช่วงไฮไลท์ของงานเลี้ยง จะมีการประมูลไวน์ชื่อดัง ซึ่งเป็นโอกาสดีที่เธอจะทำเงินก้อนโต
“ถ้าอย่างนั้นฉันไม่รบกวนพวกเธอแล้วนะ แล้วเจอกัน”
พิมพ์ลดาเดินจากไปอย่างสง่างาม
ธนภัทรเม้มปากแน่น
พิมพ์ลดาในคืนนี้ทำให้เขารู้สึกแปลกหน้าอย่างบอกไม่ถูก เขาไม่อยากจะเชื่อว่านี่คือพิมพ์ลดาคนที่ปกติเอาแต่ใจและก้าวร้าวคนนั้น
เขากำลังคิดหาวิธีไล่เธอไปอยู่พอดี แต่ไม่คิดว่าเธอจะเดินจากไปเองเสียก่อน
พิมพ์ลดาค่อยๆ ผลักประตูระเบียงของห้องจัดเลี้ยงออก สายลมที่พัดมาปะทะใบหน้าได้พัดพาความอึกทึกและความอึดอัดภายในห้องออกไป
เธอสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าเต็มปอด อารมณ์ก็พลันสดใสขึ้นมาก
“มาดูดาวเหรอ?” เสียงทุ้มเซ็กซี่ของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้น
พิมพ์ลดาถึงเพิ่งสังเกตเห็นว่า ที่ราวกั้นระเบียงมีคนยืนอยู่ มือขวาของเขาคีบบุหรี่ที่จุดแล้วไว้ และกำลังมองเธอด้วยรอยยิ้ม
ถ้าจำไม่ผิด ผู้ชายคนนี้ชื่อศรัณย์ ทำธุรกิจสีเทาในต่างประเทศจนรุ่งเรือง
พิมพ์ลดายิ้มแล้วพูดว่า “ออกมาสูดอากาศค่ะ”
ศรัณย์พยักหน้า ริมฝีปากของเขาเพิ่งจะสัมผัสกับก้นกรองบุหรี่ก็หยุดชะงัก
เขาถาม “รังเกียจไหม?”
แพขนตาหนาของพิมพ์ลดาสั่นไหวราวกับปีกของแมลงปอสองสามครั้ง เธอส่ายหน้าเป็นเชิงว่าไม่เป็นไร
แสงจันทร์สาดส่องลงบนร่างของศรัณย์ ควันบุหรี่ที่ลอยอ้อยอิ่งราวกับผ้าโปร่งบางเบาห้อมล้อมรอบตัวเขา ในอากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นยาสูบจางๆ ชวนฝันและเลือนราง
ทั้งสองคนยืนอยู่เช่นนั้น ไม่มีใครทำลายความเงียบสงบนี้
ผ่านไปครู่หนึ่ง ศรัณย์ก็พูดขึ้นมาว่า “คุณมีเสน่ห์มาก”
“ขอบคุณค่ะ คุณก็เหมือนกัน” พิมพ์ลดาประสานสายตากับเขา ดวงตาทั้งสองคู่เป็นประกายวิบวับใต้แสงดาว “ฉันคงต้องเข้าไปข้างในแล้วล่ะค่ะ”
“บุหรี่หมดพอดี ผมเข้าไปพร้อมคุณแล้วกัน” ศรัณย์ทิ้งบุหรี่ลงในถังขยะ แล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
ทั้งสองคนเดินออกมาจากระเบียงพร้อมกัน และบังเอิญสบตากับธนภัทรที่ยืนอยู่ไม่ไกล
ศรัณย์เลิกคิ้วใส่เขาอย่างท้าทาย สีหน้าของธนภัทรยิ่งแย่ลงไปอีก
พิมพ์ลดาไม่มีอารมณ์จะไปสนใจเขา ตอนนี้เขากับอัญชิสากำลังชิมไวน์กันอยู่
ความสามารถในการชิมไวน์ของอัญชิสานั้นแข็งแกร่งมากจริงๆ เธอคุ้นเคยกับไวน์หลากหลายชนิด และยังสามารถระบุกลิ่นและรสชาติของไวน์ได้อย่างแม่นยำ ในด้านการขายไวน์ก็มีชั้นเชิง
ในชาติที่แล้วที่ธนภัทรหลงรักเธออย่างจริงจัง ส่วนหนึ่งก็เพราะเห็นความสามารถด้านนี้ของเธอ
ในการประมูลไวน์ครั้งนี้ อัญชิสายังช่วยให้ธนภัทรได้ไวน์ดีๆ ที่มีโอกาสราคาขึ้นอีกหลายขวด
พิมพ์ลดาเพียงยิ้มจางๆ แล้วหาที่นั่งริมๆ เพื่อนั่งลง
การประมูลไวน์ชื่อดังเริ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
ในขอบเขตที่ตัวเองคุ้นเคย อัญชิสาก็ไม่ได้ดูขี้อายเหมือนเคย เธอประมูลไวน์ชั้นดีได้ติดต่อกันถึงห้าขวด
ธนภัทรนั่งอยู่ข้างๆ ช่วยนวดมือขวาที่ใช้ยกป้ายประมูลให้เธอ เธออายจนแก้มแดงก่ำ
“แมคคัลแลน ปี 1926 ราคาเริ่มต้นหนึ่งล้านบาท!”
“ห้าล้าน”
พิมพ์ลดาเพิ่มราคาอย่างใจเย็น ดึงดูดความสนใจของคนทั้งงานทันที บรรยากาศพลันตึงเครียดและน่าตื่นเต้นขึ้นมา
ธนภัทรขมวดคิ้ว พิมพ์ลดาไม่ได้รู้เรื่องไวน์ลึกซึ้งนัก นี่เธอเส้นประสาทเส้นไหนผิดปกติอีกแล้ว?
ทันใดนั้น ศรัณย์ก็ยกป้ายขึ้นมา “สิบล้าน”
ชาติชายที่อยู่ข้างๆ เขาถึงกับตาโตเป็นไข่ห่าน
พิมพ์ลดาเหลือบมองศรัณย์อย่างเย็นชา “ห้าสิบล้าน”
คราวนี้ลูกตาของชาติชายแทบจะหลุดออกมาจากเบ้า
“พวกแกบ้าไปแล้วเหรอ? แมคคัลแลนจะหายากแค่ไหน ก็ไม่ถึงขนาดนี้หรอกน่า!”
ความวุ่นวายในงานยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น มีคนเริ่มพูดคุยกันหนาหูแล้ว
ในที่สุดธนภัทรก็ทนนั่งเฉยไม่ไหว เขาเลื่อนหารายชื่อของพิมพ์ลดาในโทรศัพท์ แล้วส่งข้อความไปว่า: พิมพ์ลดา เธอทำบ้าอะไร?
“หนึ่งร้อยล้าน” ศรัณย์ตอบกลับพิมพ์ลดาด้วยรอยยิ้มกวนๆ
ไอ้หมอนี่จงใจหาเรื่องใช่ไหม?
พิมพ์ลดาโกรธจนกัดริมฝีปากล่างแน่น จ้องเขม็งไปที่ศรัณย์ เสียงของเธอแฝงไปด้วยความขุ่นเคือง “สองร้อยล้าน!”
ธนภัทรก็ถูกเธอทำให้โกรธไม่น้อย นิ้วรัวพิมพ์บนคีย์บอร์ดอย่างรวดเร็ว: ยัยบ้า!
ศรัณย์ยักไหล่ แล้วทำท่าทางผายมือให้พิมพ์ลดาอย่างสุภาพ
“สองร้อยล้านครั้งที่หนึ่ง...”
“สองร้อยล้านครั้งที่สอง...”
“สองร้อยล้านครั้งที่สาม!”
“ขาย!”
เสียงค้อนทุบดังขึ้น พร้อมกับเสียงปรบมือและเสียงโห่ร้องแสดงความยินดีดังกึกก้องไปทั่วงาน
พิมพ์ลดาสูดหายใจเข้าลึกๆ ไวน์น่ะได้มาแล้ว แต่ราคามันพุ่งขึ้นไปถึงสี่สิบเท่าโดยใช่เหตุ!
พอนึกถึงหน้าของศรัณย์ เธอก็เกลียดจนเขี้ยวฟันสั่นไปหมด
“โธ่เว้ย! ยัยพิมพ์ลดานี่มันบ้าดีเดือดจริงๆ” ชาติชายกระทุ้งศรัณย์ที่อยู่ข้างๆ “สายตาเมื่อกี้ของเธอน่ากลัวชะมัด ถ้าแกโดนเธอเอามีดมาแทง ฉันไม่เก็บศพให้แกนะเว้ย”
“เธอไม่ทำหรอก” ศรัณย์ยิ้มอย่างสบายๆ
อัญชิสาตกตะลึงกับเหตุการณ์ตรงหน้า เธอดึงแขนเสื้อของธนภัทร “คุณธนภัทรคะ ครั้งนี้พี่พิมพ์ออกจะใจร้อนไปหน่อย...”
“อืม”
ธนภัทรนึกขึ้นได้ว่าพิมพ์ลดาไม่ได้อ่านข้อความของเขาเลยแม้แต่น้อย สีหน้าของเขาก็พลันมืดครึ้มลง “รอให้เธอได้เจอดีก่อนเถอะ ฉันไม่ช่วยเธอแน่”
