บทที่ 111 รอยยิ้ม และคราบน้ำตา

ทิวา (เล่าเรื่อง)

“หยุดเลย ถึงยังไงพอถึงเวลานั้น กูคงจะไม่ให้มึงเสือกแน่นอน”

“เออๆ กูจะคอยดูว่าใครมันจะอ้อยกว่ากันหลังจากที่ปล่อยน้ำออกมาแล้ว”

โฮมหัวเราะร่วนอย่างสะใจ ผมหมั่นไส้เลยคำรามขู่และพอผมจะยื่นมือไปตบกะโหลกโฮมเพื่อคลายความหงุดหงิด ข้าวปั้นก็ยกกำปั้นขู่

“ห้ามทำให้คุณสาของเราเจ็บตัว ไม่งั้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ