บทที่ 17 บุรุษใจสลายที่ยืนอยู่บนสะพาน 3

‘ช่างเถอะ ข้าคงดูคนผิดไป พี่ชายนางเลวร้ายถึงเพียงนั้น เชื้อก็คงไม่ทิ้งแถวกระมัง’

ลมหายใจร้อนกระทบกับอากาศจนกลายเป็นควันจางๆ แต่หลี่จื่อเหยายังคงเร่งฝ่าเท้าเพื่อไปให้ถึงที่หมายโดยเร็ว สะพานสีแดงอยู่ไม่ไกลแล้ว

นางพยายามเพ่งมองเพื่อหาใครบางคน ในที่สุดก็พบเงาร่างอันคุ้นตาในชุดคลุมกันลมสีดำตัดกับชุดขี่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ