บทที่ 40 แกล้งข้าหรือ?

“อะไรกันคุณชายมู่หรง อย่ามัวแต่ตะลึงสิ” พานจินซานเย้าแหย่เจ้าบ่าว ที่มัวแต่เบิกนัยน์ตาอ้าปากค้าง

เหล่าสหายคนอื่นเห็นดังนั้นก็เอ่ยหยอกอีกคนละประโยคสองประโยค แต่มู่หรงอี้หวายก็มิได้นำพา

“เจ้าสาวของเราคงหิวแล้ว” พานอวี๋รีบเดินเข้าไปหาหลี่จื่อเหยาพร้อมถ้วยใส่เกี๊ยว แล้วคีบส่งถึงปากนางอย่างมีน้ำใจ เจ้า...