บทที่ 57 หิมะละลาย

น่าตายนัก! นางเป็นของเขา

ไม่ต้องพูดถึงเรื่องความรัก ต่อให้ไม่รัก นางก็คือผู้หญิงของเขาอยู่วันยังค่ำ

“เจ้ารู้ตัวหรือไม่ว่าไม่ค่อยสำรวมนัก” เขาดุนาง

“ขออภัยเจ้าค่ะ เหยาเอ๋อร์นึกว่า...”

“อะไร”

‘นึกว่าท่านพี่จะชอบอย่างไรเล่า แต่ดูเหมือนข้าจะทำผิดอีกแล้ว’ หลี่จื่อเหยาได้แต่คิด ไม่กล้าตอบออกไปตามตรง

...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ