บทที่ 107 107

107

“โกหก ตอแหล บอกมาดีๆ ว่าไปไหนมา” เขากระชากเสียงถาม คนตัวเล็กตกใจก้าวถอยหลังไปสองสามก้าวกลัวโดยอัตโนมัติ เขารู้ได้อย่างไรว่าเธอโกหก หรือว่าเขาเพียงแต่จะขู่ให้เธอกลัว ใช่ต้องใช่แน่ๆ

“จะ...จริงค่ะญาดาไปเอายาให้คุณป้าจริงๆ ค่ะ” ญาดายังยืนกรานคำเดิม เท่านั้นเองความโกรธที่มีอยู่มาก บวกกับความสับสนขอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ