บทที่ 127 127

127

“โอ้โห น้องเท็มกินนมคุณแม่ใหญ่เลยสงสัยจะหิวมาก” รัตนาวดีพูดอย่างตื่นเต้นเมื่อเห็นน้องชายกินนมจากเต้าทรวงของน้ำจันทร์อย่างกระหายหิว กวีจึงหันมามองภาพนั้นอย่างเสียมิได้ แม้ว่าจะมองไม่ถนัดแต่นั่นทำให้หัวใจของเขาสั่นไหวอย่างน่าประหลาด เขาต้องการเห็นภาพนี้มาตั้งนานแล้วตั้งแต่รัตนาวดีเกิด ภาพที่มารดา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ