บทที่ 52 52

52

ประมาณสามทุ่มเศษ พาหนะที่พาทั้งสามชีวิตไปท่องเที่ยวเลี้ยวเข้ามาจอดที่หน้าประตูมุขของบ้าน กวีสารถีสุดหล่อหันมามองเสี้ยวใบหน้าของน้ำจันทร์ที่หลับคอพับคออ่อนอยู่ที่เบาะด้านข้างของเขา ก่อนจะมองเลยไปทางเบาะหลังที่มีร่างของลูกสาวนอนหลับสนิทเหยียดตัวตรง คงจะอ่อนเพลียจากการเที่ยวตะลอนที่สวนสัตว์

กวีอยา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ