บทที่ 86 86

86

“น้ำจันทร์ เธอสวยเหลือเกิน” ภาพของน้ำจันทร์ตอนนี้สวยพริ้งราวกับนางฟ้าที่เปลือยกายตรงหน้า ดวงหน้างามแดงเรื่อด้วยเพลิงไฟปรารถนา ดวงตาหลับพริ้มปากอิ่มเผยอร้องครางบ้าง ขบเม้มบ้าง ทรวงอกสล้างสองข้างที่กระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะที่เธอโยกไหว เส้นผมยาวสลวยสะบัดพลิ้วไปมาคล้ายกับว่ากำลังต้องลมทะเล มือใหญ่เอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ