บทที่ 90 90

90

“เอาอย่างนั้นก็ได้ เดี๋ยวแม่จะให้คนไปเอาเสื้อผ้าของลูกมาให้ที่นี่นะ”

“ครับคุณแม่” พีรศักดิ์ทำหน้าที่เฝ้าไข้ที่ข้างเตียงหลังจากที่มารดาเดินทางกลับไปที่บ้านของเขา ชายหนุ่มนั่งมองดวงหน้าจิ้มลิ้มของอนงค์ด้วยรอยยิ้ม ฝ่ามือใหญ่แตะที่หน้าท้องของภรรยาลูบไปลูบมาอย่างแผ่วเบา น้ำตา คลอเบ้าเมื่อเขารับรู้ว่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ