บทที่ 127

บ่ายวันนั้น ลิสารีบไปเยี่ยมรชาพร้อมผลไม้ในมือ

เมื่อไม่เห็นใครอยู่แถวๆ นี้ รชารีบดึงลิสาออกมาและกระซิบว่า "ฉันได้ยินแล้ว"

เมื่อได้ยินดังนั้น ลิสาก็แปลกใจมาก เมื่อเธอมองไปที่รชาซึ่งหน้าเหมือนไม่อยากให้คนอื่นรู้ เธออดไม่ได้ที่จะถามว่า “ทำไมเธอไม่พูดล่ะ”

“ฉันแกล้งทำเป็นมานานแล้ว ฉันไม่รู้จะพูดอะไร” รชาพ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ