บทที่ 269

รชาวิ่งออกไปด้วยความโกรธและเดินต่อไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งเธอไม่สามารถเดินได้อีกต่อไป

เมื่อมองไปที่แม่น้ําที่ไหลเชี่ยวในระยะไกลเธอทั้งเหนื่อยและเย็นชา เธอได้แต่นั่งข้างถนนอย่างน่าเสียดาย

ในขณะนี้กลางคืนได้ตกลงไปแล้วและไฟจากบ้านในระยะไกลก็สว่างขึ้นเหมือนดวงดาวระยิบระยับ

ทุกคนมีบ้านเป็นของตัวเองและพวกเขาท...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ