บทที่ 45

“ถ้าจะจัดฉากก็เล่นให้ดี อีกอย่าง ตอนนี้คุณก็โตแล้ว อย่าให้แม่เป็นห่วงอีก” จู่ๆ ภคิณก็พูดขึ้น

รชาได้ยินดังนั้นก็อดที่จะยิ้มอย่างขมขื่นไม่ได้ แม้ว่าเธอจะหัวเราะดังๆ กับตัวเองในใจ แต่เธอก็ยังสงบและพูดกับภคิณว่า “ขอบคุณที่คุณนึกถึงกันค่ะ”

อันที่จริง ความสนิทสนมและความห่วงใยที่เขาแสดงให้เห็นเมื่อครู่เป็น...