บทที่ 47

ภคิณมองไปที่รชาและพูดอย่างเย็นชาว่า "ไม่ ฉันรีบ"

เมื่อเห็นเขากำลังจะเดินจากไป รชารู้สึกกังวลและก้าวไปข้างหน้าเพื่อขวางทาง เธอพูดอย่างกระตือรือร้นว่า “คุณยังต้องกินแม้จะรีบนะ ฉันทำเสร็จแล้วด้วย”

“ฉัน...” ภคิณพูดแค่ว่า “ฉัน”

รชาจับมือภคิณและลากเขาไปที่โต๊ะอาหาร เธอหยิบกระเป๋าเอกสารของเขาขึ้นมาแล้วพูดว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ