บทที่ 21 เห็นแล้วทั้งตัว

ธีรดนย์ชะงักคำพูดลงแค่นั้นเพราะสีหน้าและดวงตาวาวโรจน์ด้วยความไม่พอใจของวรรณรดาที่มองสบมาเปลี่ยนเป็นสงสัยก่อนจะรีบกลบเกลื่อนราวกับมีพิรุธ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังเห็นแววขำขันเจืออยู่ วรรณรดาคิดว่าเขากำลังพูดเรื่องตลกอย่างนั้นเหรอ ถ้าเธอรู้ก็แปลว่า ‘เคย’ แล้วที่เป็นลมล่ะ นั่นมารยาสินะ

“ทำห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ