บทที่ 31 สุดาเด็กสาวบ้านป่า

“คุณหมายความว่ายังไงคะ ทำไมคุณ... ทำไมคุณไม่ทนพ่อ”

ลางสังหรณ์บางอย่างรุนแรงอยู่ในหัวอก ยิ่งมองเห็นเงาสะท้อนของตัวเองจากบานกระจกด้านหลัง สลับกับเรือนร่างและใบหน้างามพร้อมของหม่อมสุดาวดี วรรณรดาก็ยิ่งสั่นเป็นเจ้าเข้า ภาวนาให้สิ่งที่คิดไว้เป็นเพียงความฟุ้งซ่านที่หาทางออกกับเหตุการณ์เฉพาะหน้านี้ไม่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ