บทที่ 56 ฉันจะเอาวังนี้

“โอ๊ย! ปล่อยฉันนะ ปล่อยฉัน! ปล่อย!”

“คุณชายพอเถอะค่ะ ปล่อยหม่อมนะคะ นะคะคุณชาย รดาขอร้องล่ะค่ะ ปล่อยหม่อมนะคะ ปล่อยหม่อมก่อน หม่อมเจ็บแล้วนะคะ”

วรรณรดาเข้ามารั้งข้อมือของคุณชายธีรดนย์ เพราะสีหน้าของหม่อมสุดาวดีคือเจ็บปวดที่สุดแล้ว จะเธอก็ทนมองเฉยก็คงไม่ได้

“เพราะรดาขอร้องหรอกนะ”

ธีรดนย์ใช้น้ำเสี...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ