บทที่ 18 18

“คุณคิดอะไรของคุณน่ะ” รชานนท์ชี้ไปที่ดวงตาตนเอง “ผมหมายถึงลูกตาผมต่างหาก คุณน่ารักแบบนั้น ผมจ้องจนตาค้างแข็งเลยเนี่ย”

“อะ...” ปลอบขวัญอ้าปากค้าง หน้าร้อนผ่าว... คราวนี้ไม่ใช่ด้วยความอาย แต่เป็นเพราะเสียหน้าที่เผลอปล่อยไก่ไป

“คุณขวัญนี่ทะลึ่งน่าดู หื่นที่สุด”

“อะ...อะไร... หื่นอะไร อย่ามามั่วนะ” เ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ