บทที่ 67 บทส่งท้าย

บทส่งท้าย

หกปีต่อมา

ที่ไร่ภูวิณในเวลาเช้าตรู่ อรอรงค์กำลังแต่งหน้าทำผมเสร็จ สวมใส่ชุดไทยประยุกต์สีครีม ส่งผลให้รูปร่างสูงเพรียวนั้นยิ่งหน้ามอง

เครื่องประดับน้อยชิ้น แต่ใบหน้าสวยที่แต่งแบบเรียบๆ กลับยิ่งโดดเด่น

นัยน์ตาเรียวกว้างและคมหวานเป็นประกายมีชีวิตชีวา

ริมฝีปากยิ้มแย้มอิ่มเต็มและเย้ายวนอยู่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ