บทที่ 66 66

เช้าวันใหม่

แน่นอนล่ะ...ที่นี่จะต้องไม่มีเสียงนกร้องปลุกให้ตื่นจากภวังค์ความฝัน แต่จะมีอยู่เสียงหนึ่งที่มากระซิบปลุกเธอให้ตื่นขึ้นมาทุกวัน

“ตื่นได้แล้วคร้าบ”

“....” เงียบกริบ พีระดายังคงนอนหลับตาเงียบเชียบ

“ตื่นๆๆ ตื่นสายเดี๋ยวก็ไม่ทันมาส่งผมไปทำงานหรอก”

“ครอกกก” คราวนี้นอกจากพีระดาจะไม่ตื่นแล้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ