บทที่ 104 บทที่ 104 จบบริบูรณ์

“ได้สิคะ ทำไมจะไม่ได้” ป้าแอนนายิ้มกว้างอย่างรู้ใจ ถึงเจ้านายไม่เอ่ยปากนางก็ว่าจะเสนอแบบนั้นอยู่แล้ว คืนนี้เป็นคืนแต่งงานคู่บ่าวสาวคงจะอยากอยู่ด้วยกันตามลำพัง

“แต่คุณเมสันคะ...คือออม” ละอองฝนทำท่าจะแย้งแต่ถูกเมสันกดนิ้วที่เรียวปากอิ่มของเธอเสียก่อน

“ไม่มีแต่”

“...”ละอองฝนขยับปากเหมือนจะไม่ยอมฟัง ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ