บทที่ 45 บทที่ 45

ริมฝีปากอิ่มที่เปื้อนด้วยรอยยิ้มต้องหุบลงทันที เมื่อไปถึงแล้วพบว่าลำธารที่เคยเงียบสงบปราศจากผู้คนย่างกรายเข้ามาบัดนี้มีเสียงตีน้ำเป็นจังหวะแข็งแรงพร้อมๆ กับที่ผืนน้ำสาดกระเซ็นเป็นละออง เมื่อมองไปข้างลำธารก็เห็นม้าสีน้ำตาลตัวใหญ่ยืนอยู่ข้างๆ ซึ่งม้าตัวนั้นละอองฝนรู้จักมันดี มันคือ...เฮดีสม้าของเมสัน ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ