บทที่ 82 บทที่ 82

นั่นเป็นประโยคแรกที่เสียงกระด้างเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ แม้จะฟังดูห่างเหินจนน่าใจหายแต่ละอองฝนก็เริ่มหายใจสะดวกขึ้นที่เขาไม่เอาแต่แช่แข็งอารมณ์ของเธอด้วยความเงียบดังเดิม

“มาร์คัสค่ะ” เสียงหวานตอบออกไปเบาๆ

เขาคลี่ยิ้มออกมาน้อยๆ เมื่อได้ยินชื่อนั้นเพราะมันพ้องกับชื่อของเขา พลอยทำให้ละอองฝนใจชื้นขึ้นม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ