บทที่ 62 น้อยใจ

“ฉันไม่มีอะไรให้หรอกนะ คุณไม่ต้องมาหลอก”

อย่าเชื่อ สมองเฝ้าบอกเธออย่างนั้น

“หัวใจของคุณไง ที่ผมยังไม่เคยได้” ว่าพลางดึงคนตรงหน้าเข้ามากอดจนแน่น

“อื้อ...ฉันอึดอัด”

“ขอโทษครับ” เขาคลายกอด แต่ก็ไม่ได้ปล่อยซะทีเดียว

“เมื่อไหร่คุณจะลุกออกไป”

“อยากต่ออีกรอบจัง”

“พอเลยนะ”

“ไม่พอหรอก คุณก็รู้ ตั้งแต่คืนนั้น...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ