บทที่ 29 29

เหลือบมองใบหน้าเหยเกของคนบนร่าง เขาหายใจฟืดฟาดเหมือนทรมานหนักหนา ก่อนจะหยัดสะโพกร้องครางเสียงสะอื้นเมื่อเขาฝังกายเข้ามาอย่างล้ำลึกมิดเม้น

“คุณเขม...” เธอเรียกเขาเสียงสั่นพร่าเมื่อทุกอย่างหลอมรวมเป็นหนึ่ง ลมหายใจของเธอสะท้านจนทรวงอกอวบอิ่มกระเพื่อมขึ้นลง การเชื่อมประสานร่างกายอย่างลงล็อก ถูกบีบรัดเข...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ